ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ ΕΜΜΟΝΗ ΣΑΡΑΜΑΝΤΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΗ “ΜΕΓΚΕΝΗ” ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ
Η μεγαλύτερη δόξα της ζωής δεν είναι να μην πέφτεις ποτέ, αλλά να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις.
Ο Δήμαρχος λοιπόν, θέλει και τη δόξα αλλά δεν καταβάλλει προσπάθεια να σηκώνεται κάθε φορά που “πέφτει”.
- Δεν μπορείς να ζητάς συναίνεση από το πρώτο κιόλας Συμβούλιο και να μην τη δέχεσαι, όταν σου προσφέρεται. (Βλέπε εκλογή Συμπαραστάτη του Πολίτη κ.ά.)
- Δεν μπορείς να διορίζεις τον εαυτό σου Πρόεδρο σε όλες τις Επιτροπές, είναι αδιανόητη εμμονή.
- Δεν μπορείς να μην δίνεις στοιχεία, ως οφείλεις υποχρεωτικά από το Νόμο και να ενεργείς εγωιστικά, εμμένοντας σε ανείδωτο μοντέλο Διοίκησης.
- Δεν μπορείς να απαξιώνεις θεσμούς και πολίτες “με πονηρία” μεθόδευση και ασέβεια. Συνεδριάσεις Δημοτικού Συμβουλίου, απαράδεκτα και “παράνομα” μεθοδευμένες, χωρίς να λαμβάνοντα υπόψη βασικές αρχές της καταστατικής λειτουργίας του Ανωτάτου θεσμού του Δήμου. (Βλέπε συνεδριάσεις Τεχνικού Προγράμματος με αδυναμία προσκόμισης προτάσεων Επιτροπής Διαβούλευσης – Εκτελεστικής Επιτροπής, αδυναμία ολοκλήρωσης – ψήφισης προϋπολογισμού κ.λ.π.).
Προτάσεις δεν τίθενται σε ψηφοφορία με εγωιστική εμμονή της Διοίκησης. Αδικαιολόγητες διακοπές, προκλήσεις, αλλότριες προσωπικές αναφορές στον εκάστοτε ομιλούντα, δημιουργώντας αμφίδρομες αντεγκλήσεις εκτός θεμάτων.
Όσο και εάν τα “spreads” της αρνητικής λειτουργίας του Δημ. Συμβουλίου ανέβηκαν κατακόρυφα, δεν νομιμοποιείται και δεν έχει κανένας το θεσμικό και κοινωνικοπολιτικό δικαίωμα να “διασύρει” και να απαξιεί τον ανώτατο θεσμό του Δήμου. Εκτός εάν η φαρέτρα της Διοίκησης εμπεριέχει ως “σταθερές” αξίες την πονηρία, τη μεθόδευση, την αδικία, την ασέβεια και απαξίωση στους θεσμούς, εμμένοντας έτσι στην ύφανση ενός ιδιότυπου παραλογισμού που δημιουργεί συνήθως θεσμική εκτροπή.
Και το ερώτημα που εύλογα προκύπτει, γιατί τόση εμμονή σε όλα αυτά; Φθάσαμε σε σημείο αυτοάρνησης και δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε συλλογικά; Ο φόβος είναι συστατικό στοιχείο πανικού και παραλογισμού! Η “μέγκενη” της αβεβαιότητας και ύπαρξης δημιουργεί φόβο και πανικό στον Σαραμάντο;
Πρέπει η Διοίκηση να καταλάβει ότι τα “Greek statistics” έργων και λόγων του παρελθόντος είναι χιλιοειπωμένα και δεν προσφέρονται για προβολή πλέον σε κάθε Συμβούλιο, εν είδει “κοκορομαχίας” με την αντιπολίτευση, παραγκωνίζοντας τη δημιουργική λειτουργία του Συμβουλίου.
Άλλωστε οι πολίτες (το 40%) για όλα αυτά έστειλαν Διοίκηση Σαραμάντου στο Δήμο. Αρκεί η Διοίκηση αυτή να συλλάβει το πνεύμα και κλίμα της εποχής και να “απεξαρτηθεί” από τον τρόπο λειτουργίας του παρελθόντος, που δεν έχει καμία σχέση με τις σημερινές συνθήκες και τον “Καλλικράτη”.
Άραγε το καταλαβαίνει αυτό; Όσο πιο γρήγορα συμβεί, τόσο πιο γρήγορα θα πάρει μπρος ο Δήμος, τόσο πιο γρήγορα το αίσθημα ευθύνης, δημιουργικότητας και ανάπτυξης του κάθε πολίτη του Δήμου Ωραιοκάστρου, θα συμβάλλει στην Ανάπτυξη του Δήμου. Τότε θα υπάρξει η ποθητή συλλογικότητα – συναίνεση – σύμπραξη, που είναι τα κύρια συστατικά χρηστής και δημιουργικής Διοίκησης. Θα συμβεί;
Καλή συνέχεια!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΡΑΔΕΙΣΗΣ
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος
Δήμου Ωραιοκάστρου
