ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΕΣΤΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Δ.Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (ΣΤΑΥΡΙΩΤΗ)

Με μια ανοιχτή επιστολή προς τους δημότες ο Ανέστης Πολυχρονίδης, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Συνεργασία Τώρα» απαντά στον Δημήτρη Σ. Παπαδόπουλο και στο άρθρο του με θέμα «Δ. Ωραιοκάστρου: Εκλογές προ των πυλών…» . Το άρθρο του Δ. Παπαδόπουλου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα « Ωραιόκαστρο Today» που μοιράστηκε σε όλο τον Δήμο τρεις μέρες πριν τις εκλογές της 26 Μαΐου.

Η ανοιχτή επιστολή του κ. Πολυχρονίδη –ο οποίος για ευνόητους λόγους χρησιμοποιεί στο κείμενό του εκφράσεις του… συγγραφέα του επίμαχου άρθρου περικλείοντάς τες σε εισαγωγικά- έχει ως εξής:

 

Φίλες και Φίλοι,

 Τώρα που πέρασαν οι εκλογές και το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων μεταφέρεται στο ερώτημα τού πώς θα διοικηθεί αυτός ο Δήμος ήρθε και η ώρα του απολογισμού, της ανάλυσης και της ανάδειξης του ρόλου του καθενός μας που με διαφορετικά κίνητρα και από άλλη θέση «εμπλέκεται» στα κοινά του Δήμου μας.

 Με αφορμή λοιπόν το ανωτέρω άρθρο -του συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων- θα ήθελα και εγώ να θέσω ορισμένα διλήμματα σχετικά με τις κατά καιρούς προεκλογικές τοποθετήσεις και συμπεριφορές του συμπαθούς κατά τα άλλα παιδικού μου φίλου.

 Θα το κάνω χρησιμοποιώντας και αντιστρέφοντας τη δική του φρασεολογία στο άρθρο του διότι απ’ ότι φαίνεται «εξ’ ιδίων κρίνει τ αλλότρια».

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ… Ο ΠΡΩΗΝ ΕΚΔΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ…

Αναφέρομαι, λοιπόν, σε αυτήν «την έντονη μυρουδιά της παλιάς (στην κυριολεξία σε αποσύνθεση)» ΕΚΔΟΤίλας «που σπάει τη μύτη…».

Γνώριμου προσώπου από το πρόσφατο παρελθόν που επανέρχεται στην επικαιρότητα ελπίζοντας σε νεκρανάσταση (η εφημερίδα, όμως, την οποία εξέδιδε είναι παρελθόν από το 2011)…

 Προσπάθησε να την επανεκδώσει λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2014 με συναντήσεις που έκανε με την τότε διοίκηση σε γνωστό καφέ της Καλλιθέας και σε πριβέ γεύματα που δεν έφεραν αποτέλεσμα. Κατάφερε όμως, να την επανεκδώσει, για μερικούς μήνες, όταν άλλαξε τον συνομιλητή και βοήθησε στην αλλαγή της τότε Διοίκησης του Δήμου.

 Στη συνέχεια η νέα διοίκηση δια στόματος τού μέχρι πρότινος Δημάρχου τον προτείνει ως «ανεξάρτητη υποψηφιότητα» για την εκλογή του από τα μέλη του Δημοτικού συμβουλίου, ως «Συμπαραστάτης του πολίτη».

Δεν τόλμησε, όμως, για προσωπικούς του λόγους ούτε καν να θέσει τον εαυτό του στην κρίση των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου ούτε και τόλμησε ποτέ να ξαναβάλει υποψηφιότητα και να εκτεθεί στην κρίση των πολιτών. Του αρέσει να κρίνει και να κριτικάρει το σύστημα -μέρος του οποίου θέλει να είναι- εκ του ασφαλούς και κατά το δοκούν.

 Σε αυτές τις εκλογές δεν κατάφερε τελικά την επανακυκλοφόρηση της εφημερίδας του παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, αλλά βρήκε στέγη και «βήμα» έκφρασης, νέο και χωρίς εκδοτικό ρίσκο.

 Όμως, για να χρησιμοποιήσω και πάλι τα γραφόμενά του «Του λείπει η φρεσκάδα, μοιάζει με φαγητό ξαναζεσταμένο που δυστυχώς δεν τρώγεται… ( λίγος φρεσκοκομμένος άνηθος και μαϊντανός δεν αρκεί για να νοστιμίσει το αποψυγμένο στο φούρνο μικροκυμάτων κυρίως γεύμα» -μήνυμα προς τον ψηφοφόρο!

 Και για όσους δεν πείσθηκαν έως εδώ πάει ακόμη παραπέρα με την πένα της ντροπής και της συκοφάντησης γράφοντας: «Βέβαια να το πούμε και αυτό δεν λείπουν από τον συνδυασμό και κάποια ( ‘’ακρο’’; ) δεξιά στελέχη από…. πρώην Καποδιστριακούς δήμους»… Ποιος μιλά!

 Τέλος το κατάπτυστο άρθρο που καταλύει κάθε έννοια πολιτικού πολιτισμού και πολιτικής αντιπαράθεσης κλείνει με τις απαραίτητες «προβλέψεις» του εκλογικού αποτελέσματος για τον συνδυασμό μας: «το ποσοστό είναι σχετικά μικρό – αρκετά λιγότερο από 10%», έτσι για να πεισθούν και οι τελευταίοι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι του Ωραιοκάστρου. «Να μπορούμε να ελπίζουμε σε κάποιον, σε κάτι;» ΝΑΙ σε αυτόν που «δεν ξέρουμε άρα ελπίζουμε… » όπως φωτογραφίζει ο συγγραφέας μας το πολιτικό «πουλέν» του που λέει και ο απλός κόσμος.

 Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος δραστηριοποιείται με την πένα του πάνω από 15 χρόνια με την κριτική των αυτοδιοικητικών προσώπων του δήμου μας και όχι μόνο. Και είχε τις καλές του στιγμές όταν εξέδιδε τη μηνιαία εφημερίδα του. Από τη θέση αυτή και σύμφωνα με τις δυνάμεις που φαίνεται να διαθέτει έπιασε ταβάνι. Ωστόσο δείχνει να έχει την κουλτούρα και την παιδεία της γραφής πολιτικών άρθρων. Ως εκ τούτου στις επόμενες δημοτικές εκλογές σίγουρα αναμένεται να διαδραματίσει εκ νέου… εποικοδομητικό ρόλο στην ανάλυση –πρόταση με το «γάντι» του καταλληλότερου –κατά την άποψή του- υποψηφίου δημάρχου Ωραιοκάστρου.

 Για την ιστορία σάς αναφέρω ότι ο συνδυασμός μας «Συνεργασία Τώρα» ήταν μια καθαρά πολυσυλλεκτική αυτοδιοικητική πρόταση με 51 υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους, εκ των οποίων μόνον οι 5 είχαν διατελέσει στο παρελθόν δημοτικοί σύμβουλοι, ενώ εγώ ως επικεφαλής υπηρέτησα τον τόπο μου 17 χρόνια από την τιμητική και άμισθη θέση του δημοτικού Συμβούλου και 3 χρόνια και 8 μήνες ως Αντιδήμαρχος Τεχνικών έργων, σύνολο 20 χρόνια και 8 μήνες προσφοράς θυσιών και αγώνων. Μάλιστα στις εκλογές του 2014 βγήκα πρώτος σε ψήφους δημοτικός σύμβουλος μεταξύ όλων των παρατάξεων στη ΔΕ Ωραιοκάστρου, έπιασα ταβάνι, που λέει και ο «φίλος» μου.

 Ο πρωτοεμφανιζόμενος συνδυασμός μας, παρόλη τη λάσπη που δέχτηκε στις εκλογές της 26^ης Μαϊου 2019, βγήκε 2ος στη Δημοτική Ενότητα Ωραιοκάστρου με ποσοστό 18,94%(1.971 ψήφοι), 4ος στη ΔΕ Μυγδονίας με 13,68% (775 ψήφοι), 4ος στη ΔΕ Καλλιθέας με 12,26% (568 ψήφοι) και 4ος στην τελική κατάταξη με 16,01% (3.314 ψήφοι) και εξέλεξε 5 Δημοτικούς Συμβούλους (δύο παλιούς Παρισσόπουλο και Τσακαλίδη και δύο που κατέβηκαν για πρώτη φορά ως υποψήφιοι και εκλέχθηκαν, την Βάσω Μαντά και τον Ηλία Λαζαρίδη). Αυτά εις απάντηση όλων των… ειδικών αναλυτών όπως ο κ. Παπαδόπουλος οι οποίοι μιλούσαν για υποψήφιους -«χρήσιμους ηλίθιους».

 Όσον αφορά τον παιδικό μου φίλο Δημήτρη Παπαδόπουλο δηλώνω ότι δεν μετάνιωσα που τον φιλοξένησα επανειλημμένα στο εξωτερικό και τον βοήθησα στην παρουσίαση και προώθηση των βιβλίων του εκεί. Τον… πολιτικό αναλυτή και κριτή της ανθρωπογεωγραφίας των υποψηφίων δημάρχων του Δ. Ωραιοκάστρου, ο οποίος δεν δίστασε να ειρωνευτεί και να εμπλέξει ονομαστικά –στον συγγραφικό του… οίστρο και στην προσπάθειά του να μειώσει και να πλήξει εμένα προσωπικά- ακόμη και μέλος της οικογένειάς μου που και αυτό τον βοήθησε εθελοντικά όσα χρόνια εξέδιδε την εφημερίδα του, τον αφήνω στην κρίση σας!