ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΕΧΤΗΚΑΝ Η ΓΚΡΙΝΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ. Του Ηλία Καραγκουνίδη.

Η χώρα αντίκρισε την άβυσσο και τη τελευταία στιγμή έκανε πίσω. Η καταστροφή αποφεύχθηκε τελικά κάτω από την αφόρητη πίεση της οικονομικής πραγματικότητας και την πολιτική πίεση της Ευρώπης. Οι κομματικοί μηχανισμοί που θέλανε την Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη, συνειδητοποίησαν πως όλοι μαζί έπρεπε να πάρουν μια απόφαση και να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο, ξέροντας ότι αυτή η απόφαση θα σηματοδοτούσε την αρχή του τέλους τους και θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία. Πράγματι στις εκλογές ο κόσμος τους γύρισε την πλάτη με αποτέλεσμα να έχουμε και την μεγαλύτερη αποχή. Αυτή την αποχή την πλήρωσε περισσότερο η Ν.Δ. γιατί είχε την ελπίδα ότι οι πολίτες θα στρέφανε την πλάτη τους στον Αλέξη Τσίπρα μια και ήταν αυτός που έφερε και το τρίτο μνημόνιο. Όμως η λανθασμένη επικοινωνιακή της πολιτική σε όλα θα έλεγα τα επίπεδα την οδήγησε σε μια ήττα.

Ένα λοιπόν από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπισε στην περίοδο των εκλογών ήταν το πώς κινήθηκαν οι κορυφαίοι κομματικοί παράγοντες στην περιφέρεια. Και αυτό γιατί πάντα η δύναμη της ήταν οι υποψήφιοί της που για χάρη του σταυρού οργώνανε όλες τις περιφέρειες τους. Η λίστα αποδυνάμωσε σε μεγάλο βαθμό αυτό το όπλο της αφού αυτοί που έτρεχαν .ήταν αυτοί που θα εκλέγονταν.

Στο μέτωπο που η Ν.Δ. έχασε κατά κράτος το παιχνίδι των εντυπώσεων, ήταν στον τομέα των τηλεοπτικών σποτ, αφού φάνηκε ξεκάθαρα και από το αποτέλεσμα και από τις μετέπειτα έρευνες ότι τα διαφημιστικά μηνύματα κάθε άλλο πέτυχαν, αφού ούτε άγγιξαν τους πολίτες, αλλά ούτε γινότανε και καμιά συζήτηση γι αυτά.

Ένα επίσης λάθος στρατηγικής, ήταν ότι ο αρχηγός της, έδωσε μεγαλύτερο βάρος στις εμφανίσεις του στα Μ.Μ.Ε., αφήνοντας ελεύθερο πεδίο στον βασικό του αντίπαλο που γύρισε όλη την χώρα. Οι εκλογές όμως κερδίζονται με την επαφή που έχεις με τον κόσμο στους δρόμους, στις γειτονιές, στις συγκεντρώσεις, στις πλατείες.

Ακόμα και στο ντιμπειτ φάνηκε ότι δεν ήταν προετοιμασμένος κατάλληλα, αφού τις περισσότερες φορές στις απαντήσεις του ήταν διστακτικός, επέμενε ότι ο Τσίπρας θα πρέπει να είναι ο πρωθυπουργός σε μια συνεργασία, άρα ο καθένας γιατί να μην τον ψήφιζε εξ αρχής πρωθυπουργό αλλά θα έπρεπε να ακολουθήσει την τεθλασμένη; Δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από τα ακροδεξιά βαρίδια τα οποία οδηγούσαν το κόμμα σε μια λογική που ο κόσμος είχε καταδικάσει, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που απαλλάχτηκε γρήγορα από τους θεωρούμενος σαν το λόμπι της δραχμής.

Πολιτικά ήταν δεσμευμένη στην στήριξη του μνημονίου και δεν κατάφερε όσο και αν το προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα αντιμνημονιακό προφίλ. Δεν κατάφερε να πιστωθεί την απογοήτευση των ψηφοφόρων του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., ούτε είχε οφέλη και από τα υπόλοιπα μικρά κόμματα. Όλα αυτά με την λάθος αίσθηση ότι η εκλογική μάχη πήγαινε στον πόντο. Έτσι την αισιοδοξία την διαδέχτηκαν η γκρίνια και η απογοήτευση.

ΗΛΙΑΣ Π. ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ