ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ. Του Ηλία Καραγκουνίδη.

Σε μια κοινωνία όπου ζούσαμε μέσα στη διαφθορά, στο ψέμα, στην απάτη, όταν το κλέψιμο ήταν τέχνη που επιφέρει την κοινωνική καταξίωση, επόμενο ήταν να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Μέσα όμως από αυτή τη δίνη της κρίσης θα πρέπει να βρούμε την ανθρωπιά, το πρόσωπο μας, το ήθος μας, την αξιοπρέπεια και τις αξίες για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, γιατί ο κόσμος είμαστε εμείς.

Φτάσαμε σήμερα οι νέοι που είναι το μεγαλύτερο και καλύτερο δυναμικό, με αξιοζήλευτες σπουδές εντός και εκτός της χώρας, με ευχέρεια επικοινωνίας και χρήσης των νέων τεχνολογιών, με όραμα και όρεξη για δουλειά, να μένουν εκτός της νέας προσπάθειας, εγκλωβισμένοι εδώ και πέντε χρόνια μέσα σε μνημόνια και τακτικές που μας γύρισαν δεκαετίες πίσω. Η απόκτηση μιας θέσης εργασίας, φτάσαμε σήμερα να είναι το υπέρτατο αγαθό για όλους τους νέους της χώρας μας. Το άγχος της ανεργίας έγινε ο μόνιμος συνοδός τους.

Και όλα αυτά γιατί οι υπεύθυνοι παράγοντες, την επιλογή να μπει η χώρα μέσα σε μνημόνια, την έκαναν έχοντας συνείδηση των κινδύνων που αντιπροσώπευε η πολιτική αυτή για την οικονομία μας, αλλά και για τη συνολική εθνική μας φυσιογνωμία. Παρ όλα αυτά πήραν την μεγάλη απόφαση, ενεργώντας σαν εντολοδόχοι, ρίχνοντας την πατρίδα μας στο λάκκο των λεόντων, καταδικάζοντας τα παιδιά μας σε ισόβια ανεργία.

Η ελπίδα όμως δεν πέθανε ακόμα. Τα ξεπερασμένα μοντέλα που θέλανε έναν λαό να πουλάει τα πάντα, τη γη του, τον πολιτισμό του, που πάει να χαθεί και να χωνευτεί στην Ευρώπη, μια ασυνάρτητη οικονομία και μια βιομηχανία χαμηλής παραγωγικότητας, κάποτε η ίδια η κοινωνία θα τα προσπεράσει, αλλάζοντας την πορεία του τόπου προς τα εμπρός. Και αυτό μόνο οι σημερινοί νέοι έχουν την δύναμη να το κάνουν, αρκεί να τους δώσουμε εκείνες τις ευκαιρίες που χρειάζονται, και όχι με τις πολιτικές μας να τους αναγκάζουμε να εγκαταλείπουν την χώρα.

              ΗΛΙΑΣ Π. ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ