Θέλει αρετή και τόλμη η δημοκρατία… Του Δημήτρη Λιοτήρη.

Θέλει αρετή και τόλμη η δημοκρατία…

Βλέποντας σήμερα τα δεκάδες επικριτικά και ειρωνικά σχόλια για τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ οδηγούμαι αναγκαστικά σε συγκεκριμένα συμπεράσματα:

1. Το ΠΑΣΟΚ ψηφιζόταν για να σχηματίζει κυβερνήσεις από το 0,05% αυτού του λαού.

2. Από το 1977 και μέχρι το 1989 οι λαοθάλασσες με τις πράσινες σημαίες στο Σύνταγμα αποτελούνταν από αλλοδαπούς που το ΠΑΣΟΚ τους είχε φέρει από την Αντίγκουα για να κάνουν μπούγιο, τη στιγμή που οι σοφοί Έλληνες ψηφοφόροι ήταν μοιρασμένοι στα διάφορα θινκ τανκ(ς) προβληματιζόμενοι για τα κακά της δημαγωγίας και την επερχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας. Είναι αυτοί που και τώρα κάνουν ειρωνική κριτική με την ασφάλεια της απόστασης και με τη πεποίθηση ότι έχει ξεχαστεί ο πρότερος (έντιμος) βίος τους.

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα στελεχώνεται και ψηφίζεται από άτομα που ουδέποτε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και πάντα ασκούσαν σοβαρή και εμπεριστατωμένη κριτική για τις παροχές (που άλλοι, όχι αυτοί, ξεκοκάλιζαν μέχρι το μεδούλι παίζοντας στα ζάρια τις επιδοτήσεις του Θεσσαλικού κάμπου και κλαίγοντας κάθε βράδυ για τη μοίρα της χώρας τους στα σκυλάδικα της παραλιακής και της Θήβας). Όλοι θυμούνται, άλλωστε, πολλά σημερινά εκ μεταγραφής στελέχια του ΣΥΡΙΖΑ πόσο εποικοδομητικό ρόλο είχαν παίξει για το χτίσιμο μιας πολιτισμένης Ελλάδας!

4. Ουδέποτε σε αυτή τη χώρα η Δεξιά δεν είχε παίξει διχαστικό ρόλο. Ουδέποτε χρειαζόταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να μπείς σε κάποια δουλειά. Ουδέποτε δεν επιβραβεύτηκαν οι φίλα προσκείμενοι στους δωσίλογους με θέσεις στο δημόσιο και με μοίρασμα αδειών άσκησης κλειστών επαγγελμάτων. Ουδέποτε υπήρξε ο φόβος του χωροφύλακα, του ΤΕΑτζή που κυκλοφορούσε στα χωριά με πολεμικό όπλο ακόμα και στη δεκαετία του '60 και του... αγροφύλακα που ο ρόλος του δεν περιοριζόταν στους αγρούς! Ουδέποτε ο μισός πληθυσμός δεν κατέτρεξε, βασάνισε, κυνήγησε και εκτόπισε τον άλλο μισό, ακόμα και δεκαετίες μετά τον Εμφύλιο. Το ΠΑΣΟΚ ουδεμία κοινωνική ασφυξία δεν ήρθε να άρει, απλά και μόνο επειδή οι περισσότεροι από τους σημερινούς ψηφοφόρους αυτά τα αγνοούν λόγω ηλικίας και άρνησης να μάθουν.

Τα γράφω αυτά γιατί θεωρώ ότι είναι σκοταδιστικά ανόητο και πολιτικά ύποπτο να κάνουμε τα αυτάρεσκα κοκόρια τώρα, αγνοώντας αυτό που η Ιστορία τιμωρεί αν το αγνοούμε: Τις συνθήκες που δημιούργησαν το κάθε κοινωνικό ρεύμα, το κάθε κενό για πλήρωση, τη κάθε αίσθηση αδικίας για άρση και -γιατί όχι, αφού είμαστε άνθρωποι- τη κάθε ανάγκη για εκδίκηση αυτών που δίωκαν το πατέρα σου, ή ακόμα την (ταπεινή, κακή, καταστροφική, αλλά ΠΑΝΤΑ στο πλαίσιο των ανθρώπινων αναγκών) τάση για εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας εύκολου πλουτισμού, ραχατιού και κορεσμού μιας πρωτόγονης πείνας.

Θα μαθαίναμε πολλά αν τα βλέπαμε όλα μέσα από το κοινωνικό, δηλαδή το ανθρώπινο, πρίσμα για να μαθαίναμε από τα λάθη μας. Το να τσιρίζουμε διψασμένοι για λάϊκ(ςςς), παριστάνοντας εμμέσως ότι Εμείς, οι ανέκαθεν Τσε Γκεβαραίοι, είμαστε αθώοι του αίματος μόνο γέλιο και λύπηση προξενεί.