ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ. Άρθρο του Ηλία Καραγκουνίδη

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα,ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής από ότι έχω ζήσει ως τώρα. Δεν έχω πια χρόνο να λογομαχώ με μετριότητες. Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους καιροσκόπους. Θέλω να ζήσω με πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους, και το μόνο που πρέπει να επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

ΜΑΡΙΟ ΝΤΕ ΑΝΤΡΑΝΤΕ Βραζιλιάνος ποιητής,συγγραφέας

Μπροστά σε ένα κόσμο που είναι αγανακτισμένος και απογοητευμένος από την ανικανότητα της σημερινής διοίκησης του Σαραμάντου, είναι δύσκολο μέσα από λαϊκές συνελεύσεις  να τους πείσει ότι δεν είναι στο περιθώριο αλλά ότι για όλη αυτή την κατάσταση φταίει η αντιπολίτευση. Βέβαια είχαν και τα καλά τους αυτές οι συνελεύσεις, Οι άνθρωποι είδαν επιτέλους μετά από δύο χρόνια εγκατάλειψης, να καθαρίζονται οι δρόμοι και οι κάδοι, που είχαν να τους πλύνουν από τις περασμένες εκλογές. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που του είπε ένας κάτοικος στον Μονόλοφο, “ντρεπόμαστε που ανήκουμε σ αυτόν τον δήμο”.

Ο καθένας μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί, να διατηρεί ή όχι την άποψή του, να την υποστηρίζει ή να την διαφοροποιεί,αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να την επιβάλει σε όσους έχουν αντίθετη γνώμη.  Κανείς δεν μπορεί να απειλεί.  Αν έχουμε μάθει κάτι σήμερα, είναι ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με ευχολόγια, χωρίς δυσκολίες.  Στο Ωραιόκαστρο είμαστε μια μικρή κοινωνία, που δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες συμπεριφορές σαν αυτές του Σαραμάντου και της παρέας του.

Δείχνει να δυσκολεύεται να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις, προσπαθώντας να κρύψει κάτω από το χαλί τα προβλήματα του δήμου. Δεν είναι τυχαίο οι ακραίες πολλές φορές συμπεριφορές πολιτών προς το πρόσωπό του που τον ανάγκασαν να σταματήσει τις λαϊκές συνελεύσεις. Πέρασαν δύο χρόνια,και μ’ αυτά χάθηκαν και οι υποσχέσεις. Οι συνεχείς ακυρώσεις των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου κατά τον έλεγχο νομιμότητας δείχνει την προχειρότητα και την ανευθυνότητα της διοίκησης. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς καταδεικνύεται η πλήρη ανικανότητα τους να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, δίνοντας την εντύπωση ότι ήρθαν για να καταστρέψουν.

Οι μεγάλες πορείες ποτέ δεν είναι εύκολες  και δεν μπορούμε να περιμένουμε μεσσίες, ούτε μικρομεγαλισμούς που φτάνουν τα όρια του θράσους. Τον δήμο Ωραιοκάστρου κατάφερε η σημερινή διοίκηση να τον κάνει ένα δήμο θρυμματισμένο και ο ίδιος να έχει βαλθεί να ξεπερνάει συνέχεια τον εαυτό του, όχι μόνο σε ανεπάρκεια αλλά και σε επίδειξη αγνοίας των ευθυνών του. Η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα είναι σύμπτωμα κοινωνικής παρακμής.

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ