Σαν χώρα ανακυκλωνόμαστε
συνεχώς σε συζητήσεις και κουβέντες
χωρίς όμως ν’ αγγίζουμε την ουσία.
Κανείς δεν δικαιούται
να μιλάει για ανευθυνότητα του πολιτικού
συστήματος σήμερα, αν ο ίδιος δεν κάνει
αυτοκριτική για το χθες, αν ο ίδιος δεν
συντηρούσε αυτό το σάπιο κατεστημένο
και πως ασκούσε τον θεσμικό του ρόλο.
Έχει παρατηρηθεί ότι
όταν ένα πολιτικό σύστημα καταρρέει ,
οι κατέχοντες την εξουσία όποιοι και
αν είναι αυτοί, έχουν την τάση να
αποκόπτονται από την πραγματικότητα.
Ο λαός έδειξε μεγάλη
ωριμότητα και αντοχή τα πέντε χρόνια
της μεγάλης κρίσης. Αυτό όμως που δεν
αντέχει είναι η αδυναμία των πολιτικών,
που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν,
να μας πουν μια συγνώμη.
Το πνεύμα συναινέσεως
δεν φαίνεται ότι δημιουργεί δυναμική
που να εγγυάται τη ριζοσπαστική ανανέωση
του πολιτικού συστήματος.
Σε περιόδους οικονομικής
υφέσεως και συνολικής κατάθλιψης, ισχύει
η αρχή της αιωνίου επιστροφής σε σχήματα
και πρακτικές που κάποιοι θεωρούσαν
ότι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
Το ερώτημα είναι, αν οι
δημοσιονομικοί στόχοι της Ελλάδας
μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την
ανάπτυξη και όχι με τη συρρίκνωσή της
και αν πρέπει οι συντάξεις να μειωθούν
για 12η φορά.
Η Ελλάδα αντίθετα με
τις άλλες καταχρεωμένες χώρες της
Ευρωζώνης, έφτασε στα πρόθυρα της
οικονομικής καταστροφής και της διεθνούς
διαπόμπευσης .Η καθημερινή αλαζονεία
και πολιτική αντιπαράθεση των κομμάτων,
η μετάθεση ευθυνών, δημιουργούν ντροπή
και θυμό. Αυτά είναι τα συναισθήματα
που προκαλούν στους Έλληνες όλα όσα
συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία
πέντε χρόνια.
ΗΛΙΑΣ Π. ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ