Η αλήθεια είναι ότι ο
πρωθυπουργός κληρονόμησε από τους
προκατόχους του μια ωρολογιακή βόμβα
ελλειμμάτων και χρέους, που δημιουργήθηκαν
μέσα σε τριάντα χρόνια ασυδοσίας των
ασφαλιστικών ταμείων και η ανάκαμψη
θα χρειαστεί δεκαετίες. Δυστυχώς όμως
η απεγνωσμένη αναζήτηση λύσης του
προβλήματος, επιχειρήθηκε με λάθος
τρόπο, και το δυσβάστακτο βάρος της
σωτηρίας του ασφαλιστικού δεν μπορεί
να το σηκώσει μόνη της μια κυβέρνηση.
Και μέσα σε μια απολύτως χαοτική
ατμόσφαιρα, τα κόμματα καυγαδίζουν
θεωρώντας μας ένα αναγκαίο κακό, που
τους υποχρεώνουμε να σκέφτονται πως θα
μας ξεφορτωθούν. Γιατί δεν είναι η πρώτη
φορά που κινούνται υπό τον φόβο του
πολιτικού κόστους.
Έφτασαν την πλειονότητα
του Ελληνικού πληθυσμού στο χείλος της
αβύσσου. Τμήματα που έχουν περάσει από
την σχετική άνετη διαβίωση στη στέρηση,
από την συμμαζεμένη ζωή στη φτώχεια και
την εξαθλίωση, πολλά νοικοκυριά να μη
έχουν εργαζόμενο μέλος, μεσήλικοι και
νέοι, άντρες και γυναίκες, απολυμένοι,
οικονομικά κατεστραμμένοι από δάνεια
και κάρτες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας
που ζούσαν κάποτε μια κανονική ζωή.
Το ασφαλιστικό δεν
λύνεται ούτε με ευχολόγια ούτε με
μειώσεις των συντάξεων ούτε με τις
αυξήσεις των εισφορών. Υπάρχουν μερικές
λέξεις στην πλούσια Ελληνική γλώσσα
που είναι άγνωστες στα κόμματα. Ας πούμε
μερικές.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ,
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΠΑΙΔΕΙΑ.
ΗΛΙΑΣ
Π.ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ