Οι νοικοκυραίοι αυτοί, που για χάρη του ΕΝΦΙΑ παρέδωσαν τη χώρα για 99 χρόνια στους ξένους, στην καθημερινότητά τους θεωρούσαν την κλοπή στα σούπερ μάρκετ ως... κλοπή και αλητεία. Δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν διάβασαν κάποιες από τις ερωτήσεις (αν θα συμμετείχε ο υποψήφιος σε βίαιες συγκεντρώσεις, σε καταλήψεις, σε οργανωμένες κλοπές σουπερ μάρκετ για «αναδιανομή», κλπ), αλλά το όλο θέμα είναι περισσότερο αστείο, παρά επικίνδυνο.
Επικίνδυνο γίνεται όταν οι νεαροί αυτοί γίνουν σύμβουλοι, γραμματείς υπουργείων, διοικητές οργανισμών και υπουργοί –όπως και έγιναν.
Εξηγούμε: Αυτά που καταγράφονται στο ερωτηματολόγιο της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, είναι προφανή και όχι πρωτοφανή. Κυριαρχούν χρόνια στο ιδεολογικό οπλοστάσιο και την πολιτική δράση της συριζαίικης αριστεράς. Δεν εμφανίστηκαν τώρα εξ ουρανού, και ο ψηφοφόρος – πολίτης θα έπρεπε να τα γνωρίζει, για να δικαιολογεί την ιδιότητά του.
Τα βία επεισόδια (όπως αυτά στα οποία πρωταγωνίστησε η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ το 2008), οι (αυθαίρετες) καταλήψεις κτηρίων για άστεγους και μετανάστες, ή για στέκια εναλλακτικής κουλτούρας (πάντα υπέρ του λαού χωρίς να τους έχει εξουσιοδοτήσει), η βίαιη αντιπαράθεση με ρατσιστικές ομάδες (και όχι η απαίτηση από την αστυνομία να τις αντιμετωπίσει), οι καταλήψεις σε γραφεία πολιτικών χώρων (εκτός αν είναι του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε τις οργανώνουν τα ύποπτα συμφέροντα), η κατανόηση για την κλοπή κάποιων τροφίμων από σούπερ μάρκετ (που συμβολικά θα καλύψουν την πείνα 5-10 ανθρώπων για μια μέρα και όχι των εκατοντάδων χιλιάδων πεινασμένων), οι καταστροφές κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, αποτελούν εδώ και χρόνια τον πολιτικό προσανατολισμό τη συριζαίκης αριστεράς και του «πέριξ» χώρου της,
Σε αυτά συμπληρώνεται η υπεράσπιση των κοινωνικών μειονοτήτων, η αναγνώριση των έμφυλων ταυτοτήτων, το δικαίωμα της υιοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια, η αποποινικοποίηση των ελαφρών ναρκωτικών, η μη οικοδόμηση αυστηρών φυλακών, τα ανοιχτά σύνορα, η καταγγελία κάθε πατριωτική ανησυχίας ως εθνικισμού, ο χαρακτηρισμός κάθε προβληματισμού για τον αριθμό εισερχόμενων μεταναστών ως ρατσισμού, η υπερευαισθησία στα προβλήματα ειδικών μειονοτήτων (π.χ. των αστέγων μεταναστών έναντι των αστέγων ελλήνων), το - επιθετικά διεκδικούμενο - δικαίωμα στην άρνηση στράτευσης, χωρίς καμιά επίπτωση στον αρνητή, η απουσία πλήρους αστυνομικής παρουσίας στο δημόσιο χώρο (γιατί αυτό αποτελεί αστυνομοκρατία - θα διαλύσουμε τα ΜΑΤ που έλεγε ο Αλέξης).
Επίσης έχουν ενσωματωθεί στη θεωρία τους και κάποια παλαιοπασοκικά, που κληρονομήθηκαν από παλιά, πριν υποδεχτούν Σπίρτζηδες και Κουρουπλήδες στο κόμμα: Η πλήρης, ας πούμε, παραμονή στο κράτος χρεοκοπημένων επιχειρήσεων (και ας πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης), γιατί οποιαδήποτε άλλη λύση, είναι απάνθρωπος νεοφιλελευθερισμός που βάζει τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους.
Αυτά ήταν κάποια από τα βασικά προτάγματα της νέας αριστεράς, αποκομμένης από το εργατικό και λαϊκό κίνημα, και τις ανάγκες του λαού, που θα έλεγε και το ΚΚΕ. Είχε μια νότα νεανικότητας, γραφικότητας όλο αυτό, αλλά και ανευθυνότητας: ήθελε να καταστρέφει δημόσιο χώρο χωρίς να πληρώνει το αντίτιμο, θεωρούσε κάθε ιεραρχία και υποχρέωση προγραμματισμού, ως έλλειψη ελευθερίας, θεωρώντας ότι ήταν οργανωμένη από ένα ανελεύθερο σύστημα που ήθελε τους ανθρώπους εξαρτήματά του («να πηγαίνουμε στο μάθημα ό,τι ώρα θέλουμε» , όπως είχε πει ο16χρονος Αλέξης των καταλήψεων, στην εκπομπή της Παναγιωταρέα)!
Γενικώς ήταν μια αριστερά που δεν ήταν επικίνδυνη για το κεφάλαιο και το σύστημα που θεωρεί ως «νεοφιλελευθερισμό». Δεν ήταν καν επικίνδυνη παρά τις περιοδικές καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στο κέντρο της Αθήνας. Για τις καταστροφές δεν φταίει αυτή η Αριστερά, αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις που το επέτρεπαν, επειδή πίστευαν ότι θα φανούν αντιδημοκρατικές εάν υπέβαλαν την τάξη («Καλύτερα να σπάσουν δέκα μάρμαρα παρά δέκα κεφάλια», είχε πει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Χρήστος Παπουτσής ). Αν υπήρχε κάποια επικινδυνότητα, αυτή εντοπιζόταν στο ότι κάποια - ελαχιστότατα - άτομα ξέφευγαν από αυτό το επίπεδο «πάλης» και αναβάθμιζαν ποιοτικά τις μεθόδους τους, περνώντας στην ένοπλη δράση.
Το μαζικώς επικίνδυνο ήταν αλλού, και φάνηκε όταν έγιναν κυβέρνηση: Ήρθαν με τη λογική του ακτιβιστή που γνώριζε μόνο να καταγγέλλει, να συγκρούεται και να ονειρεύεται πως θα καταστρέψει τον «απάνθρωπο κόσμο του νεοφιλελευθερισμού». Με τι θα τον αντικαθιστούσε δεν υπήρχε πρόβλεψη, πρόγραμμα, διάθεση, επιστημοσύνη, ικανότητα. Δεν υπήρχε καν συνείδηση ότι τον κόσμο που θα καταστρέψεις πρέπει να τον αντικαταστήσεις με έναν άλλο, εξίσου ή καλύτερα οργανωμένο. Γι’ αυτό από τις πρώτες προγραμματικές δηλώσεις μόνο το τι θα καταργήσουν ανέφεραν. Όχι το τι θα οικοδομήσουν.
Η καταγγελία ήταν η αναπνοή τους, ο λόγος πολιτικής τους ύπαρξης. Η δημιουργία επαφιόταν στο αυθόρμητο - αν και όταν. Έτσι μεγάλωσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μας κυβερνούν, τα ίδια πίστευε και ο Αλέξης. Επιχειρηματολογούσε κάποτε στην Κ.Ε. ότι θα είναι καλύτερος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ από τον μακαρίτη Παπαγιαννάκη, επειδή ήταν «πιο κινηματικός», δηλαδή είχε πάει στη διαδήλωση της Γένοβα! Τα αποτελέσματα είναι μπροστά μας…
(Φωτογραφία: SOOC)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog kallithiotis δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις υιοθετούμε, καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.