ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ & ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΔΕΚΑΡΑΣ. Άρθρο του Άγγελου Θεμελή.

Τα τελευταία 20 χρόνια ο λαός μας βίωσε έναν ορυμαγδό αντιδραστικών μέτρων που οι αυτουργοί τους ονόμασαν «μεταρρυθμίσεις». Αλλαγές εργασιακών σχέσεων, χτύπημα κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις, ασύδοτες ενισχύσεις της «επιχειρηματικότητας». Για να επιβληθούν όλα αυτά, καλλιεργήθηκαν ψευτοδιλήμματα όπως: δεξιά/ αντιδεξιά, εκσυγχρονισμός/συντήρηση, μνημόνιο/αντιμνημόνιο. Αυτά έμπαιναν από την άρχουσα τάξη, τους πολιτικούς της φορείς, τα κρατικά και ιδιωτικά μέσα προπαγάνδας για να συγκαλύπτουν τα πραγματικά διλήμματα. Τις πραγματικές αντιθέσεις ανάμεσα στην εργασία και στο Κεφάλαιο, ανάμεσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον αγώνα εναντίον της με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό. Παράλληλα, με την υποβοήθηση της συστημικής ανεργίας και υποαπασχόλησης, κλιμακώθηκε η από τα πάνω βία σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα.

Τα τελευταία χρόνια και κυρίως από το 2012, τέθηκε και το ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Σήμερα επιχειρείται να γίνει κυρίαρχο, μετά την κατάρρευση της αντιμνημονιακής θολούρας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΧΑ.

Οι μεν υποστηρίζουν ότι εκτός της ευρωζώνης θα είναι χειρότερα. Στην ουσία λένε ότι με ευρώ το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων γίνεται οργανωμένα και με τάξη, ενώ αλλιώς θα γίνεται άτακτα (ανεξέλεγκτη χρεωκοπία). Οι άλλοι φωστήρες της οικονομικής σκέψης, υποστηρίζουν ότι με εθνικό νόμισμα η οικονομία μας θα ξαναγίνει ανταγωνιστική!

Ακόμα και πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών σχολών γνωρίζουν ότι: Η υποτίμηση του νομίσματος, για να γίνουν φθηνότερες οι εξαγωγές δεν θα λειτουργούσε μακροπρόθεσμα υπέρ της ανταγωνιστικότητας. Στις σημερινές συνθήκες αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ούτε και μεσοπρόθεσμα γιατί:

1^ον) Μία σοβαρή υποτίμηση θα προκαλούσε συνολικά ή μερικά αντιδράσεις από ανταγωνιστικές οικονομίες εντός και εκτός Ε.Ε., οι οποίες θα έκαναν και αυτές αντίστοιχες υποτιμήσεις των εθνικών τους νομισμάτων. Με πιθανότατη τη δημιουργία ενός φαύλου κύκλου ανταγωνιστικών υποτιμήσεων.

2^ον) Η υποτίμηση ακριβαίνει τις εισαγωγές. Σε μία οικονομία με εξάρτηση από εισαγωγές πρώτων υλών και μηχανημάτων σημαίνει αύξηση του κόστους παραγωγής άρα ανατίμηση των εξαγώγιμων προϊόντων που θα καλύψει μέρος τουλάχιστον της προηγούμενης υποτίμησής τους. Εισαγόμενος πληθωρισμός και πληθωρισμός κόστους μπορούν να οδηγήσουν σε ανατροφοδοτούμενο πληθωρισμό.

3^ον) Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω των τιμών, υποβαθμίζει την προσπάθεια για αύξησή της μέσω της παραγωγικότητας, της οργανικής μείωσης του επιχειρησιακού και κοινωνικού κόστους, της αύξησης εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Οι μόνοι που θα μπορούσαν να επωφεληθούν θα ήταν βραχυχρόνια οι εξαγωγικές παραγωγικές επιχειρήσεις, μακροχρόνια οι εξαγωγικές επιχειρήσεις υπηρεσιών και οι πολυεθνικές με συμμετοχή ελληνικών κεφαλαίων, οι οποίες θα συναλλάσσονταν και με άλλο νόμισμα. Η εξωτερική υποτίμηση, δηλαδή η υποτίμηση λ.χ. της δραχμής έναντι των άλλων νομισμάτων θα δώσει τη δυνατότητα σε ξένα κεφάλαια να εξαγοράσουν ακόμα φθηνότερα ελληνικές επιχειρήσεις (ό,τι απέμεινε) και γενικότερα να συγκεντρώσουν πλούτο και γη στη χώρα μας.

4^ον) Υποτιμήσεις, έκδοση νέων ποσοτήτων χρήματος για να πληρωθούν εξωτερικές υποχρεώσεις, δανεισμός συναλλάγματος και πληθωρισμός είναι αλληλένδετα αλλά αυτό το κρύβουν οι καθ΄ υπαγόρευση οικονομολόγοι. Οι αλυσιδωτές υποτιμήσεις φέρνουν καλπάζοντα πληθωρισμό και κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης, την παραπέρα εξαθλίωση. Η κρατική δυνατότητα έκδοσης χρήματος δεν σημαίνει ότι θα εφαρμοστεί για την κάλυψη βασικών αναγκών, για το σύστημα κάτι τέτοιο θα σήμαινε αυξήσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών που με τη σειρά τους στον σύγχρονο καπιταλισμό, θα ασκούσαν πληθωριστικές πιέσεις με συνέπεια να γίνουν και πάλι ακριβότερες οι εξαγωγές. Η καλπάζουσα ακρίβεια, δηλαδή η μείωση της αγοραστικής δύναμης στο εσωτερικό της χώρας θα φέρει το κλείσιμο και άλλων επιχειρήσεων προϊόντων και υπηρεσιών εσωτερικής κατανάλωσης. Κατά συνέπεια αύξηση της ανεργίας που πιθανώς να ξεπεράσει την αύξηση της απασχόλησης στις εξαγωγικές επιχειρήσεις και παραπέρα πιέσεις για νέα ύφεση.

Γενικά, η σημερινή πολυπλοκότητα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή των μέσων του 20^ου αιώνα, στις οικονομικές πρακτικές του οποίου στηρίζουν οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί της δεκάρας τις πλασματικές τους θεωρίες.

------------------------------------------------

Μερίδα των «αντιμνημονιακών», τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε και το τελευταίο φύλλο συκής, λένε πως η δραχμή είναι η σωτηρία για ανάκαμψη και ταυτίζουν αυτή την επιλογή ενός τμήματος της αστικής τάξης, με το συμφέρον του λαού. Στην εσωτερική υποτίμηση που επιβάλλει το ευρώ, δηλαδή κύρια την υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης, για να δυναμώσει η καπιταλιστική κερδοφορία, αντιτείνουν την εξωτερική υποτίμηση που από άλλον δρόμο οδηγεί, με διαφορά μόνο στο ρυθμό, στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Μέχρι το σύστημα να ισορροπήσει συγκυριακά, στο κατώτερο δυνατό επίπεδο εξαθλίωσης του λαού, για να σταθεροποιηθούν και να αυξηθούν τα μονοπωλιακά κέρδη. Από την άλλη, παραμυθιάζουν ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με κρατικές επιχειρηματικές δράσεις, αποκρύβοντας ότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται αυστηρά από την Ε.Ε., της οποίας είναι πιστοί θιασώτες. Τελικά, αυτό που σίγουρα υποτιμούν οι εκπρόσωποι της νομισματικής υποτίμησης, είναι αυτή καθεαυτή η στοιχειώδης οικονομική σκέψη. Τώρα παίζουν το βιολί της δραχμής, αφού εντωμεταξύ έσπειραν αυταπάτες για την επιβληθεί η νέα αντεργατική κυβέρνηση, αφού στήριξαν επί 6 μήνες τα προηγούμενα μνημόνια και όλα τα βήματα προς το 3^ο μνημόνιο ….. βγαίνουν από πάνω αθώες περιστερές και κριτές των τέως συνεταίρων τους, για να επιζήσουν οι ίδιοι ως αριστερά ζόμπι και να συνεχίσουν να συμπρωταγωνιστούν στη μυθολογία της καπιταλιστικής προόδου.

Εχει καθοριστική σημασία, πρώτα και κύρια η εργατική τάξη να στοχεύσει τον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους, την αστική τάξη, το καπιταλιστικό κράτος και τις συμμαχίες του. Στην πραγματικότητα, όσο οι σχέσεις παραγωγής - διανομής - προπαγάνδας παραμένουν καπιταλιστικές, αν δεν πάρει ο λαός στα χέρια του την οικονομία και την εξουσία, το νόμισμα από μόνο του δεν είναι παράγοντας που μπορεί να διασφαλίσει την λαϊκή ευημερία. Καμία αλλαγή νομίσματος, ιμπεριαλιστικής συμμαχίας ή μίγματος διαχείρισης δεν μπορεί να μεταβάλει τον ακραία εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλισμού που σαπίζει και στη χώρα μας και διεθνώς. Εναλλακτική λύση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αμφισβήτηση της εξουσίας της αστικής τάξης. Χωρίς κοινωνικοποίηση και κεντρικό σχεδιασμό με εργατικό έλεγχο, η ανεργία & η αθλιότητα δεν αντιμετωπίζονται.

Βασικό στοιχείο αυτής της πολιτικής κατεύθυνσης είναι η Πράξη ενίσχυσης με όλους τους τρόπους του αντίπαλου δέους των καπιταλιστών, του Κ.Κ.Ε.--

Ωραιόκαστρο 26-8-2015

Θεμελής Αγγελος

δημοτικός σύμβουλος

της «Λαϊκής Συσπείρωσης»