Πολλές είναι οι φορές που ένας τόπος συνδέει τόσο άμεσα το όνομα του με μια συγκεκριμένη γεωργική δραστηριότητα και τα προϊόντα της. Οι πρώτοι 450 πρόσφυγες από την Αγχίαλο της ανατολικής Ρωμυλίας, κουβαλώντας μνήμες και λιγοστά υπάρχοντα, κατέφυγαν σ΄αυτή τη γωνία της Μακεδονίας και σαν αμπελουργοί που ήταν, έστησαν τη νέα τους ζωή σ’αυτή την αμπελουργική περιοχή, χρησιμοποιώντας εργαλεία και κληματόβεργες που έφεραν μαζί τους μυστικά από την πατρίδα και παίρνοντας αμπελουργικό κλήρο. Έτσι, με τα λιγοστά μέσα που διέθεταν, μπόρεσαν ως το 1928 να φυτέψουν 7.500 στρέμματα αμπέλια. Παρά τις αντιξοότητες, ο συνοικισμός ανακηρύσσεται κοινότητα το 1928, χρίζεται κοινοτικό κατάστημα, δημοτικόσχολειό και αρχίζει η ανέγερση του ιερούναού αγιου Γεωργίου. Η οικονομική ζωή στηρίζεται αποκλειστικά στην αμπελουργία και τα προϊόντα της.
Το 1930 γίνεται ο πρώτοςτρύγος και λειτουργούν τα πρώτακαζάνια τα όποια με κόπο 5-6 αιγιαλίτες έφεραν μαζί τους από την πατρίδα. Από το 1933 τα κρασιά των παραγώγων της Αγχιάλου βραβεύονται συνεχώς από την Δ.Ε.Θ. και γίνονται ονομαστά και περιζήτητα στη Μακεδονία. Οι κάτοικοι της Αγχιάλου στην αγωνιά τους να γνωστοποιήσουν το εκλεκτό κρασί τους αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν την δική τους γιορτήκρασιού. Έτσι το 1955 εγκαινιάζεται η πρώτηγιορτήκρασιούΑγχιάλουκαι από το 1958 και μετά καθιερώνεται σε ετήσια βάση. Λογω του ότι η λειτουργία της είναι χρονικά σχεδόν παράλληλα με την Δ.Ε.Θ. εξελίσσεται σε πολιτιστικό αλλά και κοσμικό γεγονός για τον νομό και χιλιάδες κόσμου συρρέει να πιει κρασί και να γλεντήσει στην Αγχίαλο τον μήνα Σεπτέμβριο, ενώ η φήμη της Αγχιάλου και των κρασιών της εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα. Σήμερα στην Αγχίαλο 65 περίπου οικογένειες συνεχίζουν την παράδοση καλλιεργώντας 1.500 στρέμματα αμπέλια διαφόρων ποικιλιών. Η οινοποίηση συνεχίζει να γίνεται παραδοσιακά. Η Αγχίαλος αποτελεί επίσης σημαντικότατο σταθμό των ‘’Δρόμων του κρασιού της Μακεδονίας’’, ενός πρωτοποριακού τουριστικού προγράμματος που αναπτύχτηκε από την κοινή προσπάθεια της Ένωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Μακεδονίας και που στοχεύει στην ανάπτυξη τουριστικών διαδρομών στους πανέμορφους μακεδονικούς αμπελοτοπους και στην εκπαίδευση των καταναλωτών στην τέχνη της απόλαυσης του κρασιού. Ο εκσυγχρονισμός των μέσων παραγωγής, το νέο αρδευτικό δίκτυο, η εξέλιξη των ποικιλιών αλλά πάνω απ΄όλα η τέχνη, η αγάπη για το αμπέλι και το κρασί και η δυνατότητα των αγχιαλιτων να δημιουργούν το θαυμαστό μέσα από το συνηθισμένο, εγγυώνται τη συνέχιση μιας εξαιρετικής παράδοσης που με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια τηρείται πάνω από έναν αιώνα.
