του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)
Και τελικώς, δεν έχουμε Συμπαραστάτη
Τι σημαίνει αυτό; Στερείται ο δήμος Ωραιοκάστρου μιάς θεσμικής υπηρεσίας που θα μπορούσε να αποβεί πολλαπλά χρήσιμη για τους συμπολίτες μας. Ένα πρόσωπο το οποίο θα βρισκόταν σε κάποιο γραφείο του δήμου μας και στο οποίο ο κάθε πολίτης θα μπορούσε να καταθέσει, να μιλήσει και να ζητήσει μια υπεύθυνη γνώμη (στο μέτρο που θα ήταν υπεύθυνος και ο εκλεγμένος με την ευρεία πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου Συμπαραστάτης) για κάθε ζήτημα που τον απασχολούσε. Θα έπαιρνε την απάντησή του εγγράφως μέσα σε διάστημα τουλάχιστον 30 ημερών.
Γιατί όμως οι περισσότεροι δήμοι στην Ελλάδα αδυνατούν να εκλέξουν Συμπαραστάτη; Αφ’ ενός μεν διότι είμαστε νεοέλληνες (και ουδόλως αρχαιοέλληνες) και αφ’ εταίρου διότι μια υπερ-παραταξιακή υποψηφιότητα σημαίνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ένας δήμαρχος βάζει έναν επιπλέον μπελά στο κεφάλι του. Θα έχει ένα ακόμη πρόσωπο (και μάλιστα θεσμικό) που θα τον “πρήζει” με τα αιτήματα των πολιτών και θα πιέζει για τη λύση τους. Και πείτε μου τώρα, ποιός “σοβαρός” πολιτικός σαν το Παπακωνσταντίνουή τον Σαραμάντο, φερ’ ειπείν, θα μπορούσε να το θέλει αυτό; Αλλά το είπαμε και το γράψαμε και παλιότερα: ο Γαβότσης δεν είναι πολιτικός, γι’ αυτό μάλλον και βγήκε δήμαρχος. Διότι εμείς οι πολίτες έχουμε σιχαθεί τους πολιτικούς.
Και επιπλέον, ο Συμπαραστάτης οφείλει σε τακτά διαστήματα να παρουσιάζει στους πολίτες τα αποτελέσματα του έργου του έτσι ώστε να δικαιολογεί τον μισθό των περίπου 720 ευρώ που τού προσφέρεται. Ποσόν όχι και τόσο σημαντικό, πλην όμως, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, διόλου ευκαταφρόνητο.
Γιατί επέλεξα να μην αποδεχθώ την υποψηφιότητα