H διαστρέβλωση, προϊόν της ανυπαρξίας του Σαραμάντου
Από την αρχή της θητείας της η διοίκηση του Δήμου Ωραιοκάστρου φάνηκε ότι κινείται με την νοοτροπία μιας ξεπερασμένης εποχής. Με διάφορα ταχυδακτυλουργικά, δια χειρός Σαραμάντου, προσπαθεί να εξασφαλίσει αποδοχή, βγάζοντας από τα συρτάρια της ανυπαρξίας του, όπως τα περιστέρια από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού, ξεπερασμένους μεθόδους, για να πάρουμε το βλέμμα από εκεί που δεν πρέπει να κοιτάμε. Η αποθέωση της διαστρέβλωσης κάνει την γελοιότητα να είναι προκλητικά εμφανής. Ως νεόπλουτος της εξουσίας προσπαθεί να φιμώσει με γελοία υπονοούμενα την αντιπολίτευση μέσα στα Δημοτικά συμβούλια, γιατί απλά η λέξη αλήθεια δεν είναι εύκολη υπόθεση γι αυτόν. Ξεχνάει ότι οι σωστές κουβέντες δεν αφήνουν υπονοούμενα, ίσως επειδή δεν έμαθε ποτέ ότι οι σωστοί λογαριασμοί δεν χρειάζονται μολύβια. Παρακολουθώντας κάποιος τα Δημοτικά συμβούλια, αισθάνεται ότι βιώνει μια ξεπερασμένη δημοκρατία του θεάματος, όπου ο πολιτικός λόγος του Σαραμάντου δεν έχει σαν στόχο να πείσει με την επιχειρηματολογία του, αλλά να παραπλανήσει και να εντυπωσιάσει, σκηνοθετώντας με άψογο τρόπο, έχοντας την αίσθηση ότι παρασύρει τον θεατή. Η ευτέλεια που παρουσιάζεται εκεί μ αυτό το αποχαυνωτικό υπερθέαμα με λαμπρό πρωταγωνιστή τον ίδιο, δείχνει την αδυναμία του, περιμένοντας το μοιραίο κτύπημα για τον ίδιο. Με τους Δημοτικούς συμβούλους του να είναι άβουλοι, άτολμοι,με ορισμένους κολλητούς του, μάλλον γραφικούς και απελπισμένους, να προβαίνουν σε κραυγές σε όσους τολμούν να έχουν αντίθετη άποψη, δείχνει να έχει καταληφθεί από τον φόβο ότι δεν έχει μέλλον στον Δήμο Ωραιοκάστρου, που τον παρέλαβε με τα όσα προβλήματα είχε και θα τον παραδώσει σαν ένα έρημο χωριό.
Ηλίας Καραγκουνίδης