Άψυχα κορμάκια παιδιών να πλέουν στην θάλασσα, εκατοντάδες άνθρωποι στην προσπάθειά τους για μια καλύτερη ζωή μακριά από πολέμους, θύματα ενός άλλου πολέμου και τέλος εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες πεταμένοι από κράτος σε κράτος, να προσπαθούν να βρουν την χαμένη ελπίδα , με την τύχη τους να κρέμεται από τις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που εξακολουθούν χωρίς ντροπή να παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων που έχουν παγιδευτεί στα σύνορα.
Όμως από την άλλη βλέπουμε μια άλλη Ελλάδα που μας κάνει περήφανους, μέσα από συγκινητικές στιγμές Ελλήνων που έχουν διασώσει από τα κύματα χιλιάδες πρόσφυγες, να προσφέρουν από τις στερήσεις τους ένα ζεστό φαγητό, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια για τα παιδιά, προσπαθώντας έτσι να απαλύνουν όσο το δυνατόν την απάνθρωπη ταλαιπωρία ανθρώπων που αγωνίζονται για το αυτονόητο, που είναι η ίδια η ζωή, μακριά από την
φρίκη του πολέμου. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν αγγίζουν τις ψυχές των Ελλήνων, γιατί την προσφυγιά την έχουν νιώσει βαθιά στην ψυχή τους.
Όταν η βάρκα γεμίζει από ανθρώπους που αρκετοί βλέπουν για πρώτη φορά θάλασσα, τα
παιδιά να κλαίνε δυνατά , τις γυναίκες να δακρύζουν, τα φώτα απέναντι να είναι η χαμένη
ελπίδα τους…, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεδριάζουν. Όταν πλησιάζουν στην στεριά, αυτό τους
δίνει κουράγιο και ξαφνικά ένα μεγάλο κύμα παρασέρνει το όνειρό τους, δεν πρέπει να
κάνουν θόρυβο, γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες συσκέπτονται να βγάλουν μια απόφαση, αυτό το λέμε Ευρώπη.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά όταν πρόκειται για ανθρώπινες ψυχές συνεδριάζουν με τις
ώρες, με τις μέρες. Αυτό το βιώνουμε και εμείς εδώ και πέντε χρόνια. Όμως οι Έλληνες είναι
αυτοί που στέκονται μπροστά από τα γυμνά κορμάκια των παιδιών που δεν έχουν φωνή,
δεν έχουν φως, με τα βογγητά τους να ανεβαίνουν από τα σπλάχνα της γης και να μας
ακουμπάνε όλους μας , αυτοί να δίνουν για μια ακόμα φορά τα φώτα του πολιτισμού.
Ησυχία, οι Ευρωπαίοι ακόμα συνεδριάζουν. Τα όνειρα χάθηκαν στα κύματα του Αιγαίου.
Τα φώτα από την απέναντι στεριά έσβησαν. Όλη η ομορφιά της ζωής τυλίγεται βουβή πάνω
από άψυχα κορμάκια. Ησυχία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες βγάλανε απόφαση. Λόγω όμως της
περασμένης ώρας θα την ανακοινώσουν αύριο, μπορεί και μεθαύριο, ανάλογα με τις
υποχρεώσεις τους.
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ Π. ΗΛΙΑΣ
παιδιά να κλαίνε δυνατά , τις γυναίκες να δακρύζουν, τα φώτα απέναντι να είναι η χαμένη
ελπίδα τους…, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεδριάζουν. Όταν πλησιάζουν στην στεριά, αυτό τους
δίνει κουράγιο και ξαφνικά ένα μεγάλο κύμα παρασέρνει το όνειρό τους, δεν πρέπει να
κάνουν θόρυβο, γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες συσκέπτονται να βγάλουν μια απόφαση, αυτό το λέμε Ευρώπη.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά όταν πρόκειται για ανθρώπινες ψυχές συνεδριάζουν με τις
ώρες, με τις μέρες. Αυτό το βιώνουμε και εμείς εδώ και πέντε χρόνια. Όμως οι Έλληνες είναι
αυτοί που στέκονται μπροστά από τα γυμνά κορμάκια των παιδιών που δεν έχουν φωνή,
δεν έχουν φως, με τα βογγητά τους να ανεβαίνουν από τα σπλάχνα της γης και να μας
ακουμπάνε όλους μας , αυτοί να δίνουν για μια ακόμα φορά τα φώτα του πολιτισμού.
Ησυχία, οι Ευρωπαίοι ακόμα συνεδριάζουν. Τα όνειρα χάθηκαν στα κύματα του Αιγαίου.
Τα φώτα από την απέναντι στεριά έσβησαν. Όλη η ομορφιά της ζωής τυλίγεται βουβή πάνω
από άψυχα κορμάκια. Ησυχία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες βγάλανε απόφαση. Λόγω όμως της
περασμένης ώρας θα την ανακοινώσουν αύριο, μπορεί και μεθαύριο, ανάλογα με τις
υποχρεώσεις τους.
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ Π. ΗΛΙΑΣ
Πολύ όμορφο καλογραμμένο κείμενο γεμάτο εικόνες και συναισθήματα. Μπράβο σας
ΑπάντησηΔιαγραφή