Λάθος όλα όσα λένε και γράφουν για τη Ζωή!

Στη πραγματικότητα η κυρία Κωνσταντοπούλου είπε στον υπάλληλο:

"Σας παρακαλώ αγαπητέ, μήπως θα σας ήταν εύκολο να ελέγξετε τη πίεση στους τροχούς; Άλλαξα χθες το λάστιχο που εσείς δεν μπορούσατε να κάνετε -και δικαιολογημένα, αφού ήσασταν μόνος στο κατάστημα- αλλά έχω την εντύπωση πως χάνει αέρα. Θεωρώ πως είναι επικίνδυνο να συνεχίσω έτσι. Σας ευχαριστώ και εκτιμώ τη βοήθεια σας".

Τότε ο υπάλληλος, ωρυόμενος χωρίς εμφανή λόγο, άρχισε να φωνάζει και να βρίζει:

"Α, για να σου πω. Πού νομίζεις πως βρίσκεσαι μωρή; Μια φορά το χρόνο έρχεσαι εδώ και νομίζεις πως τα βενζινάδικα είναι βουλκανιζατέρ για να σου αλλάζουν και ελέγχουν τα λάστιχα σου; Ας μην έπεφτες σε λακούβα, στριμμένη! Τώρα κατέβα και έλεγξε τα μόνη σου. Δεν είμαι υπηρέτης σου!".

Κωνσταντοπούλου: "Μα πως μου φωνάζετε έτσι αγαπητέ κύριε; Μια μόνη και ανυπεράσπιστη γυναίκα είμαι, που δεν θα βρεθεί ούτε απόστρατος αστυνομικός να με υποστηρίξει! Νιώθω βαθύτατα προσβεβλημένη από τη βίαιη και ανεξήγητα επιθετική αντίδραση σας. Μού 'ρχεται να βάλω τα κλάματα".

Βενζινάς: Βρε δε μας παρατάς λέω εγώ... Τώρα μού κάνεις τη κακομοίρα. Στη Βουλή όμως, που αισθάνεσαι σίγουρη για τον εαυτό σου, κάνεις καψώνια σ' όλο το κόσμο! Βρε άει πνίξου!"

Κωνσταντοπούλου: "Δεν είναι δυνατόν να ζω αυτή τη κατάσταση στη πραγματικότητα! Σε αυτά τα χώματα έχω μεγαλώσει. Έκανα διακοπές. Με πρωτοφίλησε αγόρι (Δεν ξέρω αν ήσασταν και εσείς, μάλιστα. Μήπως σας λένε Θανασάκη;). Ω Θεέ μου...".

Εσείς πόσο πιθανό θεωρείτε να έγιναν έτσι τα πράγματα όπως περιγράφω (και όχι μόνο εγώ, αλλά -περίπου- και ο συνταξιούχος αστυνομικός);

Δημήτρης Λιοτήρης