Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών. Άρθρο της Βικτώριας Γεράκη.

Στη δική μας γειτονιά, στη γειτονιά της Ενωμένης Ευρώπης, η γυναίκα καλείται σήμερα να πάρει μέρος ως ισότιμος εταίρος μαζί με τον άντρα στη χάραξη ενός βιώσιμου μέλλοντος.

Αυτή είναι μια πραγματικότητα, εκείνη του πολιτικού οράματος.

Όμως πίσω από τις κλειστές πόρτες υπάρχει μια άλλη αλήθεια: η βία κατά των γυναικών δυστυχώς είναι ακόμη εδώ!

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι μία στις τρεις γυναίκες είναι ή θα γίνει θύμα βίας λόγω του φύλου της. Το σοκαριστικό ποσοστό αποκαλύπτει χωρίς περιστροφές μια δυσάρεστη αλήθεια: Πρόκειται για μια σύγχρονη «μάστιγα»! Μια «μάστιγα» που δεν αφορά μόνο την σφαίρα της ιδιωτικής ζωής όπως ακόμα κάποιοι θέλουν να πιστεύουν.

Βεβαίως το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών δεν αφορά μόνο τη χώρα μας.  Το μέσο ποσοστό κακοποίησης γυναικών σε κάποιες χώρες μπορεί να φθάνει και το 70%, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.

Ο κατάλογος των µορφών βίας εναντίον γυναικών σε όλο τον κόσμο είναι μακρύς. Συμπεριλαμβάνει το φυσικό ξυλοδαρμό και άλλες "ορατές" μορφές βίας, φόνους "τιµής", εξαναγκαστικό υποσιτισµό, εξαναγκασµό σε πορνεία, καταναγκαστική εργασία. Περιλαμβάνει ακόμα την έλλειψη πρόσβασης στην ιατρική περίθαλψη.

Η απονομή του Bραβείου Νόμπελ Ειρήνης  2014 στη μικρή (αλλά ΤΕΡΑΣΤΙΑ) Malasa Yousofsai, το κορίτσι το οποίο δέχτηκε στις 9/10/2012 δολοφονική επίθεση από φανατικούς Ταλιμπάν γιατί αγωνίζονταν για την εκπαίδευση των κοριτσιών, αναδεικνύει μια άλλη διάσταση της βίας κατά των γυναικών.

Στις δικές μας κοινωνίες τα κρούσματα βίας διαφοροποιούνται στη μορφή, όχι όμως στη σφοδρότητα. Βία μπορεί να είναι λεκτική βία, οικονομικός εκβιασμός, σεξουαλική ταπείνωση, ξυλοδαρμός, τραυματισμός, βιασμός, και όχι μόνον.

Αυτό που μας ενοχλεί περισσότερο είναι η υποψία ότι δεν πρόκειται για συγκυριακό φαινόμενο, ότι η κοινωνία μας επιτρέπει αν όχι υποθάλπει κάποιες φορές τέτοια φαινόμενα.

Δυστυχώς στο πρόβλημα της γυναικείας κακοποίησης βρίσκει κανείς γνωστά συστατικά, ευρέως διαθέσιμα γύρω μας. Και τι εννοώ. Η γυναίκα σταθερά τοποθετείται, ακόμη και σήμερα, ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα από τον άντρα στην κοινωνική ιεραρχία των φύλων. Όταν ανεχόμαστε την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών αποδεχόμαστε μια κοινωνία με έλλειμμα δημοκρατίας. Κι αυτό μας αφορά όλους, γιατί προσβάλλει το αξιακό μας σύστημα και τον πολιτισμό μας. Γιατί εν τέλει  αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη τόσο την οικονομική, όσο την πολιτική και πολιτισμική του τόπου μας. Αποτελεί μελανό σημείο για την παιδεία μας.

Για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών δεν αρκεί η προσπάθεια για μια μέρα ή για λίγους μήνες. Είναι μια αργή και επίμονη διαδικασία εξέλιξης και εκπαίδευσης. Είναι ένα πρόβλημα που όλοι μαζί κράτος, κοινωνία των πολιτών, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, κοινωνικοί ηγέτες, λειτουργοί εκπαίδευσης μπορούμε συντονισμένα να αντιμετωπίσουμε. Χρειάζεται όμως ειλικρινή δέσμευση όλων μας και κυρίως την συμπαράσταση από τους συνοδοιπόρους μας, τους άντρες. Για να μπορέσει η μητέρα μας, η αδελφή μας, η κόρη μας, εμείς οι ίδιες αν θέλετε να απολαμβάνουμε το αυτονόητο δικαίωμα στην υγεία, στην ασφάλεια, στον σεβασμό και στην ζωή!

Αυτό απλά μας το θυμίζει η 25η Νοεμβρίου.

Γεράκη Βικτωρία

Δημοτική Σύμβουλος  Ωραιοκάστρου