Του π. Νικολάου Γ. Μοναστηρίδη
Προϊσταμένου Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ωραιοκάστρου
«Δεν είμαι ο φτωχότερος Πρόεδρος. Ο φτωχότερος είναι αυτός που χρειάζεται πολλά υλικά αγαθά για να ζήσει.»
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο γνωστό ασκητή, ούτε σε κάποιον άγιο της Εκκλησίας μας, αλλά είναι ειπωμένα από τον ηγέτη της Ουρουγουάης, Χοσέ Μουχίκα, γνωστό και ως «ο Πρόεδρος των φτωχών».
Ο Θεός, μας χαρίζει σήμερα ακόμη μία νέα χρονιά.
Σε επτά έτη θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς θα είναι τότε η Ελλάδα μας; Ποιος μπορεί να πει πώς θα είναι σε έξι μήνες; Μάλλον κανείς. Διακόσια χρόνια νέας Ελληνικής ιστορίας και η αβεβαιότητα για το μέλλον του έθνους κυριαρχεί στο λαό μας. Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι ο ελληνισμός θα αντέξει, θα επιβιώσει. Άλλοι είναι σχεδόν πεπεισμένοι ότι το ιστορικό τέλος είναι κοντά και αναπόφευκτο. Είναι γεγονός ότι αντέχουμε χιλιάδες χρόνια τώρα, επιβιώνουμε, ξαναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας, «τρωγόμαστε» μεταξύ μας και μετά πιανόμαστε από το χέρι σε «χορούς κυκλωτικούς», φτιάχνοντας «άλλους γαλαξίες». Αυτό όμως δεν αποτελεί εγγύηση συνέχειας και είναι άκρως επικίνδυνος τέτοιου είδους εφησυχασμός.
Φέτος, όμως, γιορτάζουμε και τα 40 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Πριν από 40 χρόνια ανέτειλε η εποχή της λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, όλο αυτό το «δημοκρατικό» μόρφωμα βρίσκεται στο ναδίρ. Τότε, 40 χρόνια πριν, ο λαός μας, αποτίναζε την επταετή δικτατορία και εναπέθετε τις ελπίδες του σε κάτι νέο, σε κάτι καινούργιο. Η δεκαετία του ‘70 έκλεισε με την είσοδο της χώρας στην, τότε, Ε.Ο.Κ. τότε που το όραμα μιας πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης ήταν ζωηρό, όχι μόνο στους λαούς της γηραιάς ηπείρου, αλλά και στους ηγέτες τους. Όμως τη στιγμή, σχεδόν, της γέννησης της Μεταπολίτευσης, άρχισε να προδιαγράφεται το άδοξο και συνάμα καταστροφικό για το λαό μας, τέλος της. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια να αποδομηθεί και τελικά να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός. Ας θυμηθούμε τις ξέφρενες, δημαγωγικές και με δανεικά, οικονομικές, κυρίως, παροχές της δεκαετίας του ’80, την πλύση εγκεφάλου και την επιστημονική κατεδάφιση κάθε αξίας και αρχής, κυρίως μέσω της ιδιωτικής τηλεόρασης, τον εθισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας στον κρατικό τζόγο και το χρηματιστήριο, από το ’96 και μετά και τον ξέφρενο υπερκαταναλωτισμό μέχρι πριν από μόλις τέσσερα χρόνια. Όλα αυτά, ενορχηστρωμένα και προσφερόμενα σε ένα λαό, που δυστυχώς δεν είχε ούτε τη γνώση, ούτε τη στοιχειώδη διαίσθηση, ούτε και το σθένος να αντισταθεί, από τους υπηρέτες αυτού του αδυσώπητου και επικίνδυνου, και ανθρωποφάγου πολιτικού συστήματος.
Υπήρξαν φωνές όλα αυτά τα χρόνια που προειδοποιούσαν, κραύγαζαν πολλές φορές, για την κατάντια μας. Τους αποκαλέσαμε γραφικούς και τους εξορίσαμε από το λυρικό θέατρο της μεταπολίτευσης σαν παράφωνους. Και ήταν παράφωνοι. Χαλούσαν με τις «φάλτσες» προειδοποιήσεις τους την «αρμονία» της φαυλότητας, του χειρίστου λαϊκισμού, της ισοπέδωσης των πάντων και κυρίως της δημαγωγίας.
2014!
Η πατρίδα μας βρίσκεται στη χειρότερη, ιστορικά, στιγμή των τελευταίων ετών. Η αλλοτρίωση, η έλλειψη καλλιέργειας και παιδείας στο λαό μας είναι βαθύτατες. Ο πολιτισμός μας έχει καταντήσει πολιτισμός της φθήνιας, της χυδαιότητας (όχι με τη στενή και ηθικιστική ερμηνεία του όρου) και του κακού ερασιτεχνισμού. Οι ταγοί της εξουσίας έχουν εκχωρήσει θεμελιώδη και κυριαρχικά δικαιώματα σε «εχθρούς» και «φίλους». Η εξωτερική μας πολιτική είναι πλέον ανύπαρκτη. Έχουμε επιτρέψει σε γειτονικά κρατίδια με ανύπαρκτη ιστορία και υπόσταση να είναι ισότιμοι συνομιλητές μας και το χειρότερο, να μας αμφισβητούν και να προκαλούν ξεδιάντροπα. Θρέφουμε, χρόνια τώρα, το αυγό του φιδιού στη Θράκη, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, στη Φλώρινα, στη Βόρειο Ήπειρο, στην Κύπρο. Το αυγό όμως έσπασε και έβγαλε πολλά φίδια, των οποίων το δηλητήριο θα νιώσουμε σύντομα, εάν δεν ανατραπεί η κατάσταση.
Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μια ειρηνική επανάσταση, η οποία για να είναι επιτυχημένη, θα πρέπει να ξεκινήσει από τον εαυτό μας. Ναι! Πρώτα πρέπει να πολεμήσουμε τον κακό εαυτό μας και να αγωνιστούμε να εκριζώσουμε από μέσα μας κακές συνήθειες και έξεις. Πώς θα το πετύχουμε αυτό; Με τη αλλαγή του τρόπου σκέψης, με την ταπείνωση, η οποία έχει ένα παράξενο τρόπο να σε ανεβάζει και γι’ αυτό ονομάζεται υψοποιός και με την εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Είναι ανάγκη, ΣΗΜΕΡΑ, ΤΩΡΑ, να γκρεμίσουμε τα τείχη του ναρκισσισμού μας, το κάστρο της φιλαυτίας μας, στο οποίο είμαστε εγκλωβισμένοι, ζώντας σε ένα μικρόκοσμο και νομίζοντας ότι όλα υπάρχουν για να υπηρετούν το Εγώ μας, ότι όλοι μας χρωστούν και εμείς dδε χρωστάμε σε κανέναν, ότι έχουμε, στη σύντομη ζωή μας, μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση. Εάν δεν παλέψουμε με αυτά, ας μην ελπίζουμε ούτε σε παρόν, ούτε σε μέλλον. Όταν, λοιπόν, θα έρθουμε, αποφασιστικά, σε ρήξη με τον κακό εαυτό μας τότε θα έχει νόημα και η ειρηνική επανάσταση.
Ας είναι, λοιπόν, το 2014 έτος επανάστασης από μέσα προς τα έξω, ειρηνικής επανάστασης. Ας νοιαστούμε όλοι για τον πλησίον, όχι με ένα τρόπο καθήκοντος, ηθικιστικό ή μέσα στα πλαίσια κάποιου εθελοντικού ακτιβισμού, αλλά να νοιαστούμε πραγματικά, νιώθοντας την ψυχή του άλλου.
Καλή και ευλογημένη χρονιά γεμάτη με ελπίδα και ανδρείο, επαναστατικό, φρόνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog kallithiotis δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις υιοθετούμε, καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.