Ανοικτή επιστολή του Σάββα Αντωνιάδη: Σ’ ένα φίλο από τα παλιά και καλά χρόνια.

Συνηθίζεται αυτός που φεύγει ν’ αφήνει μία επιστολή ώστε να τη διαβάσουν όσοι μείνουν πίσω (αν δεν προλάβει θα τη στείλει από τα μακρινά μέρη στα οποία έχει πάει). Τα παρακάτω απευθύνονται σ’ έναν φίλο από τα παλιά –και καλά χρόνια.
Φίλε, όταν κάποιος μου κάνει εξυπηρέτηση (ανώφελα) χωρίς εγώ να ταλαιπωρηθώ, να χάσω χρόνο, να περιμένω και μη γνωρίζοντας το αποτέλεσμα -ενώ δεν είναι υποχρεωμένος- και μου παραδίδει το αποτέλεσμα άμεσα, το λιγότερο που έχω να κάνω είναι να τον ευχαριστήσω. Αν δεχθεί, θα τον κεράσω ένα ούζο. Ποτέ, όμως, δεν περνώ τις γραμμές που έχω θέσει ως όριο είτε αφορούν πολιτική, ηθική, ανθρωπιά. Αν, μάλιστα, στα εδέσματα προσφέρεται κάτι διαφορετικό, θα του πω να προσκαλέσει κι έναν – δύο φίλους, ξεχωριστούς που να γελάσουμε, να περάσουμε καλά. Το συγκεκριμένο βράδυ, λοιπόν, θα επικαλεστώ τη μαρτυρία όλων֗ κι αυτού που έτρεξε για πάρει το χαρακτηρισμό «Αρίστη» στη διαγωγή του να τα μεταφέρει, δε φρόντισες να μάθεις τι έγινε, ποια ήταν τουλάχιστον η στάση η δική μου. Άλλωστε, με ζωντανή μουσική και τραγούδι πολιτικές συζητήσεις δεν ενδείκνυνται.
Το βράδυ της Δευτέρας με κάλεσε στο τηλέφωνο –περί της 22:30- φίλος καλός, από δεκαετίες, μόλις έμαθε το γεγονός και μου λέει «περνάω να σε πάρω να πάμε κάπου οι δυο μας». Όταν μπήκα στο αυτοκίνητό του, μόλις τελείωσε την τηλεφωνική συνομιλία που είχε, με ρώτησε αν θέλω να πάμε στο κατάστημα συντοπίτη μας. Του απάντησα πως δεν έχω πρόβλημα, άλλωστε θέλω από καιρό να πάω γιατί άλλο η πολιτική κι άλλο οι ανθρώπινες σχέσεις και μάλιστα ανθρώπων στον ίδιο τόπο. Εκεί, βρέθηκαν –χωρίς να γνωρίζουν κι οι ίδιοι την παρουσία μου- συνδημότες μας και καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι. Ήταν μια παρέα όπου αναπτύχθηκε μία σοβαρή συζήτηση, χωρίς χαρακτηρισμούς και λεονταρισμούς, πραγματικά κρατήθηκε ψηλά το επίπεδο και μου δόθηκε η ευκαιρία να αναφερθώ –εν τάχει- στο έργο και τους στόχους που τέθηκαν επί προεδρίας μου στο ΔΟΠΠΑΩ. Μας είδαν, τους είδα. Αν ήθελα να κάνω κάτι κρυφά, ξέρεις, υπήρχαν άλλες λύσεις.
Φίλε, τους τελευταίους μήνες έμεινα μακριά απ’ όλους κι όλα παρ’ όλο που θα ήθελα να είμαι κοντά τις περισσότερες φορές. Βέβαια, έμειναν και μακριά μου όλοι. Δεν πέρασα τις γραμμές που έχω θέσει ως όριο της πολιτικής, δεν κακολόγησα κανέναν και πάντοτε προσπαθώ να βοηθήσω όπως μπορώ και χωρίς να κάνω υπέρβαση ρόλων και αρμοδιοτήτων.
Φίλε, θα σου γράψω αυτά που λέω σ’ όποιον με ρωτά σχετικά με το πολιτικό μου αύριο. Ας γίνουν οι εκλογές, να προκύψει κυβέρνηση και να δούμε ποιοι θα υπάρχουμε μετά από έναν μήνα, πως θα μας βρει το Φθινόπωρο και ποιοι θα είμαστε το επόμενο καλοκαίρι. Να ήμαστε καλά και… θα δούμε ποιοι θα έχουν τη διάθεση ν’ ασχοληθούν με τα κοινά.
Μέσα από την καρδιά μου σου απευθύνω, φίλε, αυτήν την –ανοικτή- επιστολή. Και θα πω γι’ άλλη μία φορά πως λάθη έχουν γίνει, αλίμονο αν δεν έκανα. Το μεγαλύτερο λάθος μου, όμως, είναι έξω από την πολιτική και θα το διορθώσω έως τέλος καλοκαιριού. Και σ’ αυτό φρόντισαν κάποιοι να λέω σήμερα πως έκανα λάθος επιλογή όταν αυτοί εμφανίζονται κύριοι (γιατί πήραν τα καλά) και εγώ ο κακός (γιατί πήρα αέρα).

Σάββας Αντωνιάδης*


Σημείωση
(Ο Σάββας Αντωνιάδης είναι δημοτικός σύμβουλος Ωραιοκάστρου, προσφάτως παραιτηθείς ή διαγραφείς κατ΄άλλους από την δημοτική ομάδα του Δημάρχου Δ.Σαραμάντου)