«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Του Δημητρίου Σ. Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)

«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», είπεν ο πολύς Τσίπρας τις παραμονές του δημοψηφίσματος στις αρχές του θέρους και οι πιστεύσαντες εις αυτόν εδιάβαζαν την πρωίαν της επομένης με πηχυαίους τίτλους στις εφημερίδες στο διαδίκτυο και αλλαχού: «Ένα ακόμη σαφές μήνυμα Δημοκρατίας και αξιοπρέπειας σε ολόκληρη την Ευρώπη, έστειλε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, καλώντας τον ελληνικό λαό -αφού παραμερίσει τις σειρήνες τρομοκρατίας- να κάνει το ίδιο με ένα βροντερό και περήφανο «όχι», τόσο εναντίον «τρομοκρατών και δανειστών», όσο και κατά του διχασμού, στο δημοψήφισμα της Κυριακής».

Το ίδιο βράδυ όμως, ο ίδιος, όταν είδε έκπληκτος το βροντερό και περήφανο ΟΧΙ των Ελλήνων, τον έλουσε κρύος ιδρώτας. Ίσως εκείνο ακριβώς το βράδυ να αντιλήφθηκε, να συνειδητοποίησε, ότι είναι πολύ μικρός, σχεδόν σπιθαμιαίος ώστε να τολμήσει να πράξει αυτό που οι Έλληνες τον εξουσιοδότησαν να πράξει. Αυτά τα βεβαιώνει και ο Βαρουφάκης και δεν έχουμε λόγο να τα αμφισβητούμε διότι οι εξελίξεις τον επιβεβαίωσαν. Μεσούντος του θέρους, ο Τσίπρας πραγματοποίησε την μεγαλειώδη και απίστευτης ακρίβειας κωλοτούμπα, για την τεχνική της οποίας είχε λάβει εντατικά μαθήματα από το λεγόμενο ευρωπαϊκό ιερατείο. Το οποίο, βεβαίως καυτηρίαζε επιμόνως και αδιαλείπτως δημοσίως, προς βρώσιν και εμπέδωσιν των υποτιθέμενων αφελών συμπολιτών του. Οι οποίοι ωστόσο, τώρα πια, δεν είναι τόσον αφελείς και απονήρευτοι όσο παλαιότερα. Η πολυετής οικονομική κρίση συνετέλεσε ώστε να αποκτήσουν μιαν άλλου είδους κρίση, αυτήν που διέθεταν πάντοτε βεβαίως, αλλά την διατηρούσαν εν υπνώσει από την εποχή της αστακομακαρονάδας των σωτηρίων ετών διακυβέρνησης του κόμματος των ΠασοκοΝεοΔημοκρατών.

Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου, ανέδειξαν τον πιο παράξενο νικητή της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Το κόμμα της αποχής, που έφθασε σε ποσοστό το 45%. Όσοι απείχαν λοιπόν, ήταν οι νικητές, αλλά η κουτσουρεμένη και ελλιπής κοινοβουλευτική δημοκρατία μας δεν τους επέτρεψε να εισακουσθούν.

«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», είπεν ο πολύς Τσίπρας τις παραμονές του δημοψηφίσματος. Μέχρι πότε πια «ηγέτες» σπιθαμιαίοι σαν κι αυτόν κι όλους τους προηγούμενους, θα επικαλούνται τους ποιητές μας για να δώσουν κύρος στα λεγόμενά τους; Είναι εξαιρετικά απίθανο να αντιληφθούν όλοι αυτοί οι ολίγιστοι πολιτικοί πόσον ευτελίζονται κάνοντάς το. Ο Ανδρέας Κάλβος όμως, μάς τα είπεν κάπως διαφορετικά: «Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Σήμερα η βουλή κατά 90% αποτελείται από κόμματα που το «χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται». Είναι πολιτευόμενοι, όχι μόνον οσφυοκάμπτες αλλά και με άκρως ελαστική πολιτική και ηθική συνείδηση. Όσο για το υπόλοιπο 10%, το κατ’ ευφημισμόν και διαστρεβλωτικώς ονομαζόμενον αντιμνημονιακό στρατόπεδο, είναι προδήλως ανάξιον λόγου και οποιουδήποτε σχολιασμού.

Τι συμβαίνει; Τι πρόκειται να συμβεί; Ολοφάνερα οδεύουμε προς ολοκληρωτική καταστροφή και υποδούλωση. «Ζυγόν δουλείας έχουμεν» όπως θα έλεγε και ο Κάλβος. Καθ’ ότι «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», και ηγέτες που να μάς την εμπνεύσουν και να μάς οδηγήσουν εις αυτήν, δεν υπάρχουν. Το πολιτικό μας σύστημα είναι στημένο έτσι που δεν ανέχεται στους κόλπους του ανθρώπους που να διαθέτουν αρετή και τόλμη. Σ’ όλο το φάσμα του.

Και για κατακλείδα και προς επίρρωσιν των ως άνω λεχθέντων. Παραμονές δημοψηφίσματος, επίδοξος μελλοντικός δήμαρχος Ωραιοκάστρου (δικό μας παιδί) σε διάλογό μας, παρομοίωσε την ενδεχόμενη επικράτηση του ΟΧΙ στο παρελθόν δημοψήφισμα, ούτε λίγο ούτε πολύ, ωσάν μια δεύτερη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο βραχύνους, ουδόλως αντελήφθη βεβαίως ότι ή δεύτερη Μικρασιατική Καταστροφή συντελείται εδώ και κάποιες δεκαετίες και ότι τώρα, εν έτει 2015, απλώς παίζεται η τελευταία πράξις του δράματος. Με πρωταγωνιστή έναν νεαρό πολιτικό, βγαλμένο μέσα από τα σπλάχνα της παπανδρεϊκής, της σιμιτικής και καραμανλίδικης πολιτικής της κομματικής χρησιμοθηρίας και της αρνησιπατρίας.

Αυτά…

Η "ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΜΑΣ ΠΟΝΕΣΕ ΠΟΛΥ. ΛΕΤΕ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΝΑ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ; Του Κ. Διαμαντόπουλου.

Το πρώτο μνημόνιο το ψηφίσαν 172 βουλευτές. Το δεύτερο το ψήφισαν 199 βουλευτές. Το τρίτο μνημόνιο, αφού ο Αλέξης έδωσε 17 ώρες σκληρού αγώνα, το υπέγραψε και το ψήφισαν στην Βουλή 230 βουλευτές. Το τέταρτο ελπίζω (γιατί η ελπίδα πάντα υπάρχει) να το ψηφίσουν ακόμα περισσότεροι.
Το μεγαλύτερο κακό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έδωσε το δικαίωμα στην δεξιά να αναστηθεί και να βάλει στο ίδιο τσουβάλι όλη την αριστερά.
Στην αριστερά δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν αριστερές οργανώσεις που παλεύουν δεκαετίες τώρα ενάντια στην Ε.Ε, στο ΝΑΤΟ, στο ΔΝΤ. Είναι πάντα με τον λαό δίπλα στους αγώνες του. Εδώ και 40 χρόνια με τις μικρές μου δυνάμεις, είμαι μαζί στους αγώνες που δίνει το ΚΚΕ(μ-λ) για μια δημοκρατική Ελλάδα. Για μια Ελλάδα που θα έχει στο προσκήνιο τον εργάτη, τον αγρότη, τον νέο, τον μικρομεσαίο.
Πρέπει να ψηφίσουμε σ’αυτές τις εκλογές. Πρέπει να στείλουμε το μήνυμα ότι ο λαός είναι όρθιος, έτοιμος για αγώνες. Δώστε δύναμη σ’αυτούς που είναι μαζί σας, δίπλα σας, όχι μόνο στις εκλογές, αλλά και μετά, σε όλους τους αγώνες σας για μια καλύτερη ζωή…

Διαμαντόπουλος Κώστας
18 Σεπτέμβρη 2015

Αχρείαστες εκλογές, άχρηστοι πολιτικοί…Του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)

Το λοιπόν έχουμε και πάλι εκλογές. Το γιατί δεν είναι διόλου δύσκολο να απαντήσει κανείς. Το εξαιρετικό αυτό γεγονός (τρίτο σε λίγους μήνες) οφείλεται στην δυσκοιλιότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Το επίπεδο του οποίου, δυστυχώς, υπολείπεται κατά πολύ του μέσου όρου των πολιτών της.

Με ποιους λοιπόν έχουμε να κάνουμε; Κατ’ αρχήν ο Τσίπρας. Ένα πρόσωπο μάλλον μοιραίο. Ένας ηγέτης της σειράς που δείχνει να ακολουθεί τους δρόμους που χάραξαν οι άλλοι παλαιοί πολιτικοί.

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ & ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΔΕΚΑΡΑΣ. Άρθρο του Άγγελου Θεμελή.

Τα τελευταία 20 χρόνια ο λαός μας βίωσε έναν ορυμαγδό αντιδραστικών μέτρων που οι αυτουργοί τους ονόμασαν «μεταρρυθμίσεις». Αλλαγές εργασιακών σχέσεων, χτύπημα κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις, ασύδοτες ενισχύσεις της «επιχειρηματικότητας». Για να επιβληθούν όλα αυτά, καλλιεργήθηκαν ψευτοδιλήμματα όπως: δεξιά/ αντιδεξιά, εκσυγχρονισμός/συντήρηση, μνημόνιο/αντιμνημόνιο. Αυτά έμπαιναν από την άρχουσα τάξη, τους πολιτικούς της φορείς, τα κρατικά και ιδιωτικά μέσα προπαγάνδας για να συγκαλύπτουν τα πραγματικά διλήμματα. Τις πραγματικές αντιθέσεις ανάμεσα στην εργασία και στο Κεφάλαιο, ανάμεσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον αγώνα εναντίον της με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό. Παράλληλα, με την υποβοήθηση της συστημικής ανεργίας και υποαπασχόλησης, κλιμακώθηκε η από τα πάνω βία σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα.

Τα τελευταία χρόνια και κυρίως από το 2012, τέθηκε και το ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Σήμερα επιχειρείται να γίνει κυρίαρχο, μετά την κατάρρευση της αντιμνημονιακής θολούρας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΧΑ.

Nα μετατρέψουμε μια ήττα στην διαμόρφωση ενός νέου οράματος. Της Ρένας Αντωνιάδου.

Είναι πλέον φανερό ότι βιώνουμε το τέλος μιας εποχής και το ξεκίνημα μιας νέας, στην οποία η ξύλινη κομματική γλώσσα, οι υστερικές και επιθετικές αφίσες, τα θλιμμένα σποτ που γεμίζουν τις τηλεοράσεις μας, τα πρόσωπα εκείνα που επενδύουν στο μαύρο και στο γκρίζο, οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές που δεν αφορούν πια τους πολίτες, αλλά μόνο ένα πολιτικό ξεπερασμένο κατεστημένο, όλα αυτά πλέον δείχνουν ότι ξεπερνιούνται από τις εξελίξεις.

Τα κόμματα και οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν αντιληφθεί έγκαιρα αυτή την νέα πραγματικότητα, για να μπορέσουν να επιβιώσουν στη νέα εποχή και να φανούν χρήσιμοι στην κοινωνία. Εμείς σαν πολίτες που τα τελευταία πέντε χρόνια χάσαμε την αυτοεκτίμησή μας, κάποια στιγμή πρέπει να παραμερίσουμε την οργή για να πάμε μπροστά. Της Ελλάδας, δεν της αξίζει η άρνηση, η μιζέρια, η κατάθλιψη. Η ίδια η κοινωνία διψάει να ακούει προτάσεις και ιδέες για το αύριο, παρά να παρακολουθεί το ίδιο έργο της πόλωσης, της οξύτητας και του φανατισμού.

Θα πρέπει ο πρωθυπουργός, και ο κάθε αρχηγός της αντιπολίτευσης, να βγουν και να πουν  δημόσια, μπροστά στον Ελληνικό λαό, επιτέλους τι φταίει που έχουμε μια κοινωνία απογοητευμένη, χωρίς τις μεγάλες προσδοκίες που θα έπρεπε να έχει και μετά όλοι ενωμένοι να προχωρήσουμε μπροστά και να φτάσουμε την χώρα μας σε ένα σημείο που δεν θα επιτρέπουμε σε κανένα Σόιμπλε και σε καμιά Μέρκελ να προσπαθούν να μας εξευτελίζουν με τον χειρότερο τρόπο. Το στοίχημα λοιπόν, είναι να μπορέσουμε να μετατρέψουμε μια ήττα στην διαμόρφωση ενός νέου οράματος, που θα κινητοποιήσει τους πολίτες και κυρίως τους νέους ανθρώπους.

Αντωνιάδου Ειρήνη (Ρένα)

ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ. Του Ηλία Καραγκουνίδη.

ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ

"ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΑΡΝΙΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΠΡΟΣΚΑΙΡΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ,ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ"

ΑΝΩΝΥΜΟΣ

Πολιτικές λιτότητας, μνημόνια που μας γύρισαν δεκαετίες πίσω, κρίση στην κοινωνία, φτωχοποίηση της χώρας και του λαού μας, χιλιάδες μαγαζιά και επιχειρήσεις έκλεισαν οριστικά, ενάμιση εκατομμύρια ανέργων, δημόσιο χρέος που αυξάνεται διαρκώς παρά τις θυσίες, και τέλος η προσπάθεια από τα Μ.Μ.Ε. που με δημοσιογράφους ανθρωπάκια να προσπαθούν να εγκαταστήσουν τον φόβο στις καρδιές των ανθρώπων.

Έναν φόβο που προσπαθούν να τον κάνουν καθημερινότητα χωρίς να τους ενδιαφέρει ότι η οικονομική ανασφάλεια σκοτώνει την πραγματική οικονομία και ανάπτυξη. Τόσα χρόνια πεταμένα λεφτά, καταστροφή της κοινωνίας ολόκληρης, τελειωμένη ιστορία. Και ποιος να εξηγήσει στον λαό, διότι αν εξηγήσει, οφείλει να διαγνώσει και ακολούθως να παραπέμψει με τις αυστηρότερες κατηγορίες στον ύπατο δικαστή, όλους τους επιτήδειους διαχειριστές της εξουσίας, που επωφελούμενοι πλούτισαν σε βάρος του μόχθου του κοσμάκη και τα άρπαξαν με τις πλάτες της εξουσίας.

Η κοινωνία όμως είναι αυτή που θα πρέπει να δείξει ασύλληπτη ωριμότητα και αντοχή. Είναι τουλάχιστον χρέος μας απέναντι στα παιδιά μας, εμείς που εκθρέψαμε τα τέρατα αυτής της πολιτικής, εμείς να αλλάξουμε την πορεία του τόπου προς τα εμπρός, και από Γερμανική αποικία να ξαναγίνουμε Ελληνική Δημοκρατία.

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ Π.ΗΛΙΑΣ

Ένα σχόλιο και μερικά ερωτηματικά για την Δημοτική Αστυνομία, στο Ωραιόκαστρο. Του Γ. Νικόπουλου

Ένα σχόλιο και μερικά ερωτηματικά για την Δημοτική Αστυνομία, στο Ωραιόκαστρο. Φαίνεται ότι κάποιοι από τα πολλά ταξίδια έχουν μπερδευτεί . Είναι λυπηρό να λέγονται από το στόμα ενός πρώην αντιδημάρχου αλλά και νυν συμβούλου φράσεις για της οποίες όλος ο κόσμος, αλλά ειδικότερα το κέντρο και η αγορά του Δ.Δ Ωραιοκάστρου είχαν αγανακτήσει . Μάλλον , τελικά βρέθηκε ο υπαίτιος της κατάντιας της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης του κέντρου και της αγοράς μας ,αφού το συμπέρασμα που προκύπτει από τα γραφόμενα είναι ότι θέλαμε και θέλουμε την Δημοτική αστυνομία μόνο και μόνο για να γράφει κλήσεις όσους κυκλοφορούν στο κέντρο του Ωραιοκάστρου.

Η ερώτηση και η απορία όλων και ειδικότερα η δικιά μου είναι τι έργο έχει να επιδείξει η Δημοτική Αστυνομία, εκτός από τις κλήσεις και εκτός από τους δικού σας λόγους που θέλετε να υπάρχει. Μάλλον κανένα, θα ήταν η αυθόρμητη απάντηση των περισσοτέρων. Θα σας υπενθυμίσω π.χ ότι η σχετική αίτηση μου, περί παράνομου σήματος πάρκινγκ δεν απαντήθηκε ποτέ ούτε από εσάς, ούτε από την Δ.Α . Οπότε για ποιες παρανομίες μιλάτε, όταν έχετε συμβάλει ώστε όλο το Ωραιοκαστρο να είναι μέσα στην παρανομία; Για ποιες καταγραφές μιλάτε και που τις έχετε κριμένες; Ακόμη και για το ευαίσθητο κομμάτι των παραπληγικών όχι μονό δεν διορθώσετε τις παράνομες ράμπες στα πεζοδρόμια που δεν οδηγούν πουθενά, γιατί δεν έχουν συνέχεια, αλλά γεμίσατε τα πεζοδρόμια με άχρηστους κάδους και ολοκληρώσατε τον αποκλεισμό αυτών των συμπολιτών μας. Απλά για το καλό του τόπου μας , του χωριού μας και το καλό όλων μας θα έλεγα ότι τα ανακριβή δημοσιεύματα, δεν βοηθάνε. Καλό θα ήταν επίσης η ανάγκη κάποιων παιδιών για δουλειά, να μην γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και λόγος υπεράσπισης του ανύπαρκτου έργου της Δημοτικής Αστυνομίας. Ακόμη καλύτερα δε, θα ήταν εάν σε μια επόμενη ανακοίνωσή του, ο πρώην αντιδήμαρχος και νυν δημοτικός σύμβουλος παρουσιάσει τις ενέργειες στις οποίες προέβη , από τη θέση της διοίκησης που κατείχε, μετά την καταγραφή των προβλημάτων που ισχυρίζεται ότι έγινε, για να δούμε εάν έπιασε τόπο τουλάχιστον η καταγραφή.

Με εκτίμηση Γ. Νικοπουλος

Το δημόσιο χρέος: εξέλιξη, σύνθεση, δομικά αίτια, η διαμόρφωση της κοινής γνώμης, και η αναγκαιότητα της βαθιάς διαγραφής

Το δημόσιο χρέος: εξέλιξη, σύνθεση, δομικά αίτια, η διαμόρφωση της κοινής γνώμης, και η αναγκαιότητα της βαθιάς διαγραφής

Του Ραφαήλ Παπαδόπουλο μεταπτυχιακού φοιτητή Πολιτικών Επιστημών

(Εισαγωγικό σημείωμα)

Η μελέτη που ακολουθεί συντάχθηκε τον Μάιο-Ιούνιο του 2015 από τον Ραφαήλ Παπαδόπουλο, μεταπτυχιακό φοιτητή Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, για να χρησιμοποιηθεί στο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος της ελληνικής βουλής.

1) Το πολιτικό, κοινωνικό κι οικονομικό υπόβαθρο του διαλόγου για το δημόσιο χρέος

   Έχουν περάσει 5 χρόνια από την υπαγωγή  της Ελλάδας σε μνημόνια λιτότητας, με διακηρυγμένους στόχους  την παραμονή στο ευρώ, την απόκτηση πρωτογενών πλεονασμάτων και την σταδιακή μείωση του χρέους. Από τους στόχους αυτούς, έχουν επιτευχθεί βραχυπρόθεσμα οι δύο πρώτοι, ενώ στον τομέα του χρέους υπήρξε παταγώδης αποτυχία, αφού από 126% του ΑΕΠ το 2009, αυξήθηκε στα 175% το 2013¹, συμπεριλαμβανομένου του κουρέματος που επήλθε με το PSI. Το κοινωνικό κόστος όμως γι αυτήν την τερατώδη δημοσιονομική προσαρμογή στο δημοσιονομικό ισοζύγιο (από έλλειμμα 15% του ΑΕΠ μικρό πρωτογενές πλεόνασμα του 2014) υπήρξε δυσβάστακτο: σωρευτική μείωση περίπου 30% του ΑΕΠ και μείωση των εισοδημάτων περίπου 40%, αύξηση της ανεργίας από το 9 στο 27%, σε διάστημα 4 ετών. Με δεδομένη την συνεχή αύξηση του χρέους και την απορρόφηση τεράστιων ποσών από τον κρατικό προϋπολογισμό κατ’ έτος  για την αποπληρωμή του, είναι επιτακτική ανάγκη,  ανταποκρινόμενοι στο πάγιο αίτημα των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που αντιτίθενται στη λιτότητα και τη νεοφιλελεύθερη προσαρμογή, να ξεκινήσουμε μια δημόσια συζήτηση σχετικά με την εξέλιξη, τη σύνθεση και τα δομικά αίτια της διόγκωσης του δημοσίου χρέους, καθώς και σχετικά με τον τρόπο που αυτό έγινε αντικείμενο συγκάλυψης κι εργαλείο κυριαρχίας για τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ και τα συστημικά ΜΜΕ σε Ελλάδα και ΕΕ. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στο να συμβάλλει στη διερεύνηση αυτών των κρισιμότατων για την πορεία της χώρας ζητημάτων.

Η Ελλάδα μεταξύ Πιτυοκάμπτη και Προκρούστη

Η Ελλάδα μεταξύ Πιτυοκάμπτη και Προκρούστη

Θεόδωρος Κουτρούκης #

Στο δρόμο του Θησέα, ο Πιτυοκάμπτης έδενε τους ανθρώπους σε λυγισμένα πεύκα που τους έσκιζαν στα δυο. Ο Προκρούστης ακρωτηρίαζε ή εξάρθρωνε τα δικά του θύματα προκειμένου να τα προσαρμόσει στην ομώνυμη κλίνη του.

Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε μια παρόμοια κατάσταση: στο ρόλο του Προκρούστη οι πιστωτές που προσπαθούν να την εντάξουν σε ένα αντιαναπτυξιακό πρόγραμμα εξόφλησης του δημόσιου χρέους που θα αποστραγγίζει κάθε διαθέσιμη ρευστότητα από την εσωτερική αγορά. Στο ρόλο του Πιτυοκάμπτη οι αγορές που είναι έτοιμες να εκλάβουν ως πιστωτικό γεγονός κάθε απόκλιση από την προγραμματισμένη καταβολή των δόσεων προς τους δανειστές μας, να κατασπαράξουν σε δευτερόλεπτα κάθε αξιοπιστία των τίτλων του ελληνικού δημοσίου και να τραβήξουν την πρίζα από την ελληνική οικονομία.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Ο χρόνος τελειώνει. Για να αποφευχθεί η εκδήλωση πιστωτικού γεγονότος θα πρέπει η συμφωνία ή ένα τμήμα της να συνομολογηθούν τις αμέσως επόμενες ημέρες, ώστε μέχρι το τέλος Ιουνίου να διευθετηθούν τα νομικά και τεχνικά θέματα της συμφωνίας και να δρομολογηθεί η εκταμίευση μέρους της νέας χρηματοδότησης.  

Η νέα συμφωνία (αν υπάρξει) θα είναι επώδυνη για τον ελληνικό λαό καθώς θα επιβαρύνει σημαντικά τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό με επιπρόσθετα φορολογικά και άλλα οικονομικά μέτρα περιορισμού των εισοδημάτων. Πέραν όμως, της οικονομικής διάστασης, ο επικείμενος συμβιβασμός θα απομυθοποιήσει πλέον πολιτικές στρατηγικές, ιδέες, πρόσωπα, και σημαίες. Πέντε χρόνια μετά την ανακοίνωση του Μνημονίου στο Καστελόριζο, οι Έλληνες θα πρέπει, πλέον, να βρουν ένα νέο διακύβευμα για να τους διχάζει.

Στην αμερικανό-ισπανική ταινία του 2001 «Οι Άλλοι» απεικονίζεται μια βικτωριανή έπαυλη στην οποία ζουν παράλληλα δύο ομάδες ενοίκων και κάποια στιγμή συνειδητοποιούν το γεγονός της αναγκαστικής συνύπαρξης. Στην Ελλάδα του 2015 φαίνεται πως οι Μνημονιακοι και οι Αντιμνημονιακοι συνειδητοποιούν πως θα ζήσουν πλέον υποχρεωτικά στο ίδιο ενδιαίτημα. Μπορεί να διαφωνούν μεταξύ τους για την επωνυμία της σύμβασης, έχουν, ωστόσο, συμφωνήσει ομοφώνως να συνδιαχειριστούν την εργολαβία και τη διαχείριση του κτιρίου με τους Πιστωτές.   

 # Επίκουρος Καθηγητής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης

Άκου-Βλέπε-Μίλα! Του Κώστα Διαμαντόπουλου.

Άκου-Βλέπε-Μίλα!

Το Πάσχα πέρασε. Ο Χριστός σταυρώθηκε, αναστήθηκε. Η ανάσταση του Ελληνικού λαού αναβάλλεται λόγω νόμου Κοντονή ή Λαφαζάνη δεν θυμάμαι καλά.

Τήρησα πάλι όλα τα έθιμα…Είδα τον Ιησού από την Ναζαρέτ του Franco Zeffirelli, τον Σπάρτακο, τον Μπεν Χουρ κλπ.

Εκείνο το στεφάνι με αγκάθια και κάτι ευχές που ανέβασε ο Δήμος στα site, θα το φορέσει στο κεφάλι όσων δεν κάθονται καλά ο πρόεδρος του Δ.Σ;

Καλή η κίνηση του Δημάρχου να καλέσει τους βουλευτές της Β’ Θες/νίκης για να τους κάνει γνωστά τα προβλήματα του Δήμου. Δεν είδα τους βουλευτές της Ν.Δ. Μάλλον δεν είχαν χρόνο για μας… Δεν προλαβαίνουν γιατί γράφουν συνέχεια στα site και ζητάνε από μια κυβέρνηση 2 μηνών να λύσει όλα τα προβλήματα της χώρας. Νομίζουν ότι απευθύνονται σε κόσμο με μνήμη χρυσόψαρου. Ξέχασαν ότι ήταν βουλευτές και υπουργοί στην προηγούμενη κυβέρνηση; Ας τους κάνουμε κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές για να τα λύσουν όλα.

Φωνάζουν εκεί στην Φιλαδέλφεια γιατί η καινούργια γέφυρα δεν γίνεται και η παλιά διαβρώνεται. Ο Δήμος άνοιξε λογαριασμό σε τράπεζα για να αγοραστούν πιρόγες. Τι άλλο θέλετε…

Το Μ.Σάββατο, κάτω από τον πλάτανο που άρχισε να πρασινίζει, βρέθηκαν συνεργάτες, φίλοι, γνωστοί της παράταξης του Γαβότση και του Παπακωνσταντίνου για ένα τσίπουρο. Το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι αργά στο ΄΄Εμπορικό΄΄ του Σάββα.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους και γνωστούς που με τίμησαν με την παρουσία τους στο αυτοσχέδιο γλέντι για τα γενέθλια μου.

Ευχαριστώ τον Γιάννη για τα καλά του λόγια. Συγκινήθηκα αλλά δεν έκλαψα. Κλαίω μόνο με Ξανθόπουλο και Βασιλάκη Καΐλα.

Επιτέλους το γιαπί στην Γαλήνη θα γκρεμιστεί. Αν τα άφηναν λίγα χρόνια ακόμα ίσως η Περιστέρη έψαχνε για κανέναν τάφο. Ωραία τα σχέδια του Δήμου για τον χώρο. Πωλούνται πολυθρόνες για να παρακολουθείται beach volley.

Πολύ φασαρία γίνεται για το ταξίδι του Ανέστη στην Γερμανία μαζί με τον Δήμαρχο. Βρε συνδημότες μου, εάν δεν πάει ο Ανέστης ποιος θα μεταφράζει από τα Γερμανικά στα Ποντιακά και το αντίθετο…

Σκέφτομαι στις άλλες δημοτικές εκλογές να είμαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Παρακαλώ τους υποψήφιους Δημάρχους να μου στείλουν τα βιογραφικά τους.

Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται! Αφήστε αυτούς που ονειρεύονται…

Χρόνια Πολλά!!!

Διαμαντόπουλος Κώστας 

Μια άλλη (;) ανάγνωση της σημερινής πολιτικής πραγματικότητος. Άρθρο του Δημήτρη Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)

Μια άλλη(;) ανάγνωση της σημερινής πολιτικής πραγματικότητος

Του Δημητρίου Σ. Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)*

Αυτά τα έγραφε ο Osvald Spengler, ακριβώς έναν αιώνα πριν: «τα μεγάλα κόμματα είναι μόνον φαινομενικά κέντρα των αποφασιστικών ενεργειών. Ένας μικρός αριθμός ικανότερων μυαλών, που τα ονόματά τους αυτή τη στιγμή δεν είναι ίσως τα πιο γνωστά, αποφασίζουν για τα πάντα, ενώ η μεγάλη μάζα των πολιτικών δεύτερης σειράς, ρήτορες και λαοπρόβλητοι εκπρόσωποι των πληβείων, βουλευτές και δημοσιογράφοι, επίλεκτοι επαρχιακού ορίζοντα, καλλιεργεί προς τα κάτω την ψευδαίσθηση αυτοδιάθεσης του λαού». Αμφιβάλλει κανείς ότι τα παραπάνω έχουν απόλυτη ισχύ και σήμερα;

Δ.Σ Εμπορικού: Συγνώμη λάθος. Θα συνεχίσουμε τη θητεία μας.Άρθρο Γ.Νικόπουλου πρώην Προέδρου Εμπορικού Συλλόγου Ωραιοκάστρου.

Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω ότι κάποιοι συνεχίζουν το κατρακύλισμα του συλλόγου. Δέκα εφτά  (17)  μέλη από τα 30 οικονομικά τακτοποιημένα,  παραβρέθηκαν στη συνέλευση, σύμφωνα με ανακοίνωση του Δ.Σ,  χωρίς όμως να αναφέρει και πόσα συνολικά είναι τα μέλη του συλλόγου που έχουν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».

Γιατί ο  αριθμός αυτός είναι  πολύ μικρός μπροστά στον αριθμό των καταστημάτων που υπάρχουν  στον ενιαίο δήμο Ωραιοκάστρου, αφού  κατάφεραν με την τακτική τους να απομακρύνουν τους περισσότερους επαγγελματίες . Ενώ κατά το παρελθόν επέρριπταν με ευκολία  ευθύνες  στο προηγούμενο Δ.Σ και ήταν ιδιαίτερα λαλίστατοι, τώρα τους φταίνε οι  επιχειρηματίες του Δήμου.

Με την ίδια ευκολία  αναίρεσαν  τώρα και την προηγούμενη δική τους απόφαση   για τις εκλογές του συλλόγου.

Αναφέρουν επίσης ότι έγινε εκτενής διάλογος στη συνέλευση για το «φλέγον θέμα της οδού Λ.Δημοκρατίας» και για το θέμα του παρκαρίσματος,  ξεφτιλίζοντας και με αυτόν τον τρόπο κάθε  έννοια της γενικής συνέλευσης , αφού τα  θέματα  της γενικής συνέλευσης ήταν  το εξής ένα, οι  πρόωρες εκλογές και μάλιστα με την αιτιολογία επιδοτουμένου προγράμματος.

Για δε δικαιολογία για  την εσπευσμένη  προκήρυξη  των εκλογών το ΔΣ του Ε.Σ.Ω. επικαλέστηκε  ένα πρόγραμμα επιδοτούμενο το οποίο -τρέχα γύρευε-  είναι να τρέξει μέσα στους επόμενους μήνες. Είναι μια πρωτοφανής δικαιολογία,  η οποία λέει ότι εκλογές θα γίνονται κάθε φορά που θα ταιριάζει με ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα και  όχι όποτε ορίζει το καταστατικό.  Με αποτέλεσμα να αποφασιστεί από τη Γ.Σ  οι εκλογές να γίνουν  τον Ιούνιο που λήγει η θητεία του ΔΣ κι όχι ανάλογα με τα διάφορα προγράμματα, που υπάρχουν πολλά και πάντα «τρέχουν». Προγράμματα «τρέχουν» συνεχώς αλλά μη έχοντας τους κατάλληλους εκπροσώπους π.χ στην ομοσπονδία , που να τα πάρει κάποιος   χαμπάρι.

Όσο  για τις εκλογές, για να επανέλθουμε σε αυτές μιας  και είναι το θέμα, όταν κάνεις γενική συνέλευση για πρόωρες εκλογές εκλέγεις εφορευτική επιτροπή  για να τις διεκπεραιώσει και φυσικά, αφού δεν ολοκληρώνεις τη θητεία σου, παραιτείσαι και από το δικαίωμα της  επανεκλογής σου.

Όσο δε για την γενική συνέλευση, αυτή αποφάσισε ομόφωνα όχι στις έκτακτες εκλογές , αποδοκιμάζοντας στην ουσία το  Δ.Σ. και τη σχετική απόφαση του. Για δε τις υποψηφιότητες και τη σύνθεση του νέου Δ.Σ αυτό είναι θέμα των εκλογών, όταν γίνουν κανονικά στην ώρα τους.

Μόνο θλίψη προκαλεί η απέλπιδα προσπάθεια κάποιων να παραμείνουν γαντζωμένοι σε μια καρέκλα. Όπως και οι διάφορες αποφάσεις και ενέργειες του Δ.Σ που υποτιμούν την νοημοσύνη των επαγγελματιών και λειτουργούν διαλυτικά για το σύλλογο, απομακρύνοντας, αντί να προσελκύουν  τον κόσμο.

Μετά από όσα έγιναν  το Δ.Σ, οφείλει τουλάχιστον να   διαβάσει το καταστατικό, και να το εφαρμόσει στη λειτουργία του συλλόγου για να μην συνεχίσει να εκτίθεται και να διασύρει το σύλλογο.

Παγκόσμια οικονομική κρίση: Η αχίλλειος πτέρνα του πολιτισμού;

Παγκόσμια οικονομική κρίση: Η αχίλλειος πτέρνα του πολιτισμού;

                                                                                                           * Του Γρηγόρη Εδιρνέλη

Επειδή πολύς και εμφατικός λόγος γίνεται για τον πολιτισμό και την εν γένει πολιτιστική μας κληρονομιά, (βλ. ανασκαφές και αρχαιολογικά ευρήματα του τάφου στην Αμφίπολη)  επιθυμώντας να συμβάλλω σε έναν γόνιμο προβληματισμό για το μέγεθος, την αξία αλλά και την σημερινή του αντιμετώπιση από την Πολιτεία, παραθέτω τα παρακάτω:

Σε μια εποχή ραγδαίων κοινωνικών και περιβαλλοντικών αλλαγών, o πολιτισμός παρέχει δυνατότητες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων ενός ολοένα και πιο σύνθετου κόσμου, μέσω του ρόλου του στην ανάπτυξη του ανθρώπου, ως πηγή γνώσης, ως κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης και ως σύμβολο σταθερότητας και εννοιών.

Περί πολιτικής. Άρθρο του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη

Περί πολιτικής

Του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)

Το λοιπόν, η εν πολλοίς αναμενόμενη «κωλοτούμπα» από την νέα ελληνική κυβέρνηση έλαβε χώρα. Μπορεί να μην υπήρξε τόσο θεαματική όσο την περίμεναν κάποιοι, αλλά είναι γεγονός ότι έγινε. Και φυσικά δεν μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Όταν έχεις τους Γερμανούς απέναντι, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εμένα ωστόσο, με πείραξε περισσότερο η άλλη κωλοτούμπα. Όχι η ευρωπαϊκή αλλά η εσωτερική. Ποια; Η εκλογή Παυλόπουλου. Αλήθεια, πόσο θλιβερό!

Τα θετικά της υπόθεσης μετά τις πρόσφατες εκλογές; Έχουμε μια κυβέρνηση για την οποία έχουμε πολύ λιγότερους λόγους να ντρεπόμαστε. Η ελπίδα και μια κάποια αυτοπεποίθηση, καθρεπτίστηκε στα πρόσωπα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελλήνων. Ο φόβος στον οποίο επένδυσε η προηγούμενη κυβέρνηση, θάφθηκε επί του παρόντος βαθιά στην συνείδηση των πολιτών. Πόσο λάθος έκαναν! Είναι γεγονός όμως πως η ελπίδα από μόνη της δεν φθάνει. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Χρειάζεται τώρα πια, πράξη και δουλειά. Έχουμε έναν νεότατο πρωθυπουργό που μάς εμπνέει κάποια ελπίδα και δεν δείχνει να προέρχεται από εκείνον τον βδελυρό οχετό των παλιών πολιτικών προσώπων και οικογενειών που βύθισαν την χώρα στην απαξία.

Θανάσης Μαυρίδης: Η θλιβερή παράσταση φτάνει στο τέλος της

Το σημερινό άρθρο του Θανάση Μαυρίδη στο capital.gr

Κυρίες και κύριοι πλησιάζει η ώρα που η θλιβερή παράσταση των τελευταίων πέντε ετών θα πάρει τέλος. Έπειτα από πέντε ολόκληρα  χρόνια σκληρής αντιπαράθεσης μεταξύ “μνημονιακών” και “αντιμνημονιακών” δυνάμεων, η Ελλάδα αντιμετωπίζει για πρώτη φορά τα φαντάσματά της. Η δήλωση που έκανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος μετά από την συνάντησή του με τον κ. Τσίπρα ήταν συγκλονιστική.  Δανειακή σύμβαση και μνημόνιο είναι ένα και το αυτό πράγμα. Επί της ουσίας! Πάμε παρακάτω! Χάσαμε πέντε χρόνια σε ανούσιες αντιπαραθέσεις. Όχι άλλο χαμένο χρόνο! 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Του Ηλία Καραγκουνίδη

Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι; Εμείς κανέναν δεν μισούμε. Αφήστε μας να αγαπάμε τον κόσμο, να σας αγαπάμε. Εμείς άλλον εχθρό δεν έχουμε παρά μονάχα εκείνον που δεν σέβεται τον άνθρωπο.

Γ. ΡΙΤΣΟΣ

Τα προβλήματα είναι υπαρκτά και όταν έρχονται δεν είναι λύσεις, αλλά προσωρινές διευθετήσεις. Οι χρόνιες αδυναμίες της Ελλάδας κορυφώθηκαν την στιγμή που σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει η έλλειψη οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης, μαζί με την έλλειψη αποφασιστικότητας από τις πολιτικές ηγεσίες. Έτσι η χώρα μας μέχρι στιγμής είναι αναγκασμένη να κερδίζει χρόνο υπομένοντας τις συνέπειες μιας λανθασμένης και αδιέξοδης πολιτικής λιτότητας, καταδικάζοντας σε αργό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο χιλιάδες πολίτες.

Σ΄ αυτόν τον αγώνα οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ηττηθεί κατά κράτος, αφού αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και αναγκάζονται να πάρουν μέτρα κάθε φορά που οι εξελίξεις τους ξεπερνάνε. Συχνά έχουμε μπροστά μας υποτιθέμενους χαρισματικούς ηγέτες, που στην πραγματικότητα μοιάζουν περισσότερο με ντίβες της όπερας ή με πρωταγωνιστές μελοδραμάτων, παρά με υπεύθυνους ηγέτες.

Πολλά χρόνια ανεύθυνης διακυβέρνησης και λαϊκιστικής ρητορικής, οδήγησαν τα πράγματα σε μια κατάσταση απόλυτης αβεβαιότητας. Καμιά προοπτική δεν μπορεί να οικοδομηθεί, όταν οι πολιτικοί ηγέτες συμπεριφέρονται περισσότερο σαν ανεύθυνοι δημαγωγοί, που θα έπρεπε να διωχθούν για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Και όταν  μένουν αναπάντητες οι καταγγελίες για κοινωνικά εγκλήματα ή πολιτικά κακουργήματα, τότε πυροδοτείται η ανεξέλεγκτη οργή των ανθρώπων που είδαν το βίος τους να εξανεμίζεται και οι ίδιοι να ζουν την απόλυτη εξαθλίωση.

ΗΛΙΑΣ Π. ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ

Θα κολυμπήσουμε στο ρούβλι!

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

απο το www.capital.gr

Καλώς ήλθε το ρούβλι. Τώρα που οι σύντροφοι από τη Ρωσία είναι έτοιμοι να συνδράμουν οικονομικά, μπορούμε να ετοιμαζόμαστε για την επερχόμενη ανάκαμψη. Όπως άλλωστε είπε και ο υπουργός οικονομικών της Ρωσίας Άντον Σιλουάνοφ αν η Ελλάδα ζητήσει οικονομική βοήθεια δεν αποκλείεται μία συμφωνία. Τα ρούβλια λοιπόν, αν τα θέλουμε, είναι ante portas. Αρκεί μόνο να μην τα πληρώσουμε πανάκριβα...

Εκλογές σε σκηνικό άκρως σουρεαλιστικό. Άρθρο του Δημήτρη Παπαδόπουλου.

Εκλογές σε σκηνικό άκρως σουρεαλιστικό

(με ουτοπικό ζητούμενο την αριστεία στον δημόσιο βίο)

του Δημήτρη Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)

Είμαστε μάρτυρες μιας εκλογικής αναμέτρησης για την οποία η Ιστορία ασφαλώς θα γράψει μια από τις πλέον μελανές σελίδες της για τη χώρα μας. Κι εμείς οι πολίτες θα πρέπει να ντρεπόμαστε γι' αυτά που βλέπουμε να εκτυλίσσονται εμπρός στα μάτια μας. Ο λαϊκισμός έχει εμποτίσει μέχρι το μεδούλι τους πολιτικούς μας οι οποίοι διαγκωνίζονται μεταξύ τους ποιός θα είναι εκείνος που θα υπηρετήσει καλύτερα την χειρότερη πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι αυτός υπήρξε η επιτομή του λαϊκισμού στην σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Και έτσι κέρδιζε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, γαλουχώντας παράλληλα έναν λαό στην πρακτική αυτή. Το ίδιο και οι συνεχιστές του. Η Νέα Δημοκρατία έχει ενστερνιστεί την τακτική αυτή από δεκαετίας όταν κυβερνούσε τη χώρα ο Καραμανλής ο βραχύς. Και εκΠΑΣΟΚίστηκε επιμελώς.

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ; Του Γρηγόρη Εδιρνέλη

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ;

Του Γρηγόρη Εδιρνέλη*

------------------------

Το ερώτημα της επικεφαλίδας δεν είναι ρητορικό. Είναι πραγματικό και εάν νομίζετε ότι η απάντησή του είναι εύκολη και δεδομένη, πολύ φοβάμαι ότι τα φαινόμενα καθημερινά μας διαψεύδουν. Βλέπετε, όποια κι αν είναι η άποψή μας για την αξία ενός αγαθού, η αληθινή του τιμή φαίνεται πάντοτε στο ταμείο. Πόσο κοστολογείται λοιπόν η ζωή ενός ανθρώπου στο ταμείο των οικονομικών συμφερόντων; Μάλλον κάτι λιγότερο από τίποτα!

Το τελευταίο (από τα πολλά ανθρώπινα θύματα) του θανατηφόρου συνδυασμού «ακραία καιρικά φαινόμενα και εγκληματική ανθρώπινη αδιαφορία» στην περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας στην Δημοτική Ενότητα της Καλλιθέας, σε τελική ανάλυση απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ακριβή όταν την βάζεις στο ζύγι με τα Ευρώ που απαιτούνται για την προστασία της.

ΜΜΕ, BLOGS & SITES. Άρθρο του Γρηγόρη Εδιρνέλη**

ΜΜΕ, BLOGS & SITES

του Γρηγόρη Εδιρνέλη**

Με αφορμή την φορτισμένη συζήτηση για τον κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβούλιου του Δήμου Ωραιοκάστρου που έγινε την Πέμπτη 27-11-2014 και συγκεκριμένα για το θέμα που αφορούσε την παρουσία ή όχι, των τοπικών blogs και των sites στις συνεδριάσεις του Δ.Σ, έχω να σημειώσω τα παρακάτω:

Όπως είναι σήμερα γνωστό (σε όσους πολίτες ασχολούνται γενικότερα με τον τύπο και την ενημέρωση) ως Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή Επικοινωνίας (ΜΜΕ) εννοούνται όλα τα διαθέσιμα μέσα με τα οποία μπορεί να ενημερωθεί για προηγούμενα και τρέχοντα συμβάντα ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Αυτά χωρίζονται σε Ασύγχρονα μέσα, όπως είναι ο Τύπος και το Διαδίκτυο, καθώς η πληροφορία τους μεταδίδεται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές για κάθε διακριτό χρήστη και σε Σύγχρονα μέσα, όπως είναι το ραδιόφωνο και η τηλεόραση καθώς όλοι οι χρήστες λαμβάνουν την πληροφορία συγχρόνως.