Σημασία δεν έχει εδώ ποιος έχει δίκαιο και ποιος έχει άδικο.
Υπάρχει μια στυγνή πραγματικότητα την οποία οφείλουμε να δεχθούμε. Δεν θα την ακούσουμε να την αναμεταδίδουν τα ΜΜΕ αλλά υφίσταται. Οι μετανάστες (τον ακριβή αριθμό των οποίων ουδείς γνωρίζει) ήρθαν εδώ και θα μείνουν. Ο μύθος της Ελλάδος ως χώρας διέλευσης των προσφύγων, έχει καταρρεύσει πλέον. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν πού να πάνε, γιατί κανείς πλέον δεν τους δέχεται, άρα είναι σαφές ότι θα μείνουν εδώ και ουδείς γνωρίζει για πόσο χρονικό διάστημα. Η χώρα μας έχει εισπράξει κονδύλια από την Ε.Ε και από άλλους οργανισμούς και δέχεται τη βοήθεια ανθρωπιστικών οργανώσεων για να διαχειριστεί το πρόβλημα. Επί πλέον, οι πλούσιες χώρες της Ευρώπης έχουν ήδη από καιρό διαβιβάσει τις αυστηρές εντολές τους στην ντόπια «κυβέρνηση» (την οποία φυσικά κατευθύνουν απολύτως), ώστε να πράξει όπως διατάχθηκε.
Αυτά πιστεύω πως σε γενικές γραμμές ισχύουν και όσα διαφορετικά λέγονται και γράφονται από πλευράς κυβέρνησης είναι το λιγότερο ανοησίες που προέρχονται από μια μεταλλαγμένη «αριστερά» (την οποία πλέον εάν αποκαλούμε ‘’Φιλελεύθερη «Αριστερά»’’, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στην νέα θλιβερή πολιτική πραγματικότητα). Άλλωστε ας μην λησμονούμε ότι η Βουλή που εκλέξαμε αποτελείται από «μνημονιακά», λεγόμενα, κόμματα, σε ποσοστό 90% τουλάχιστον. Από κόμματα δηλαδή που διαγκωνίζονται ποίος θα εκτελέσει καλύτερα τις εντολές των δανειστών - δυναστών.
Ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν, κι ας επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας και τη σκέψη μας σε έναν και μόνο σκοπό: ότι τα παιδιά των προσφύγων πρέπει να τύχουν της καλύτερης κατά το δυνατόν μεταχείρισης. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το κράτος μας, παρά την ελλιπή ομολογουμένως βοήθεια που δέχεται, είναι ανίκανο να διαχειριστεί με σωστό τρόπο το πρόβλημα. Ποια κυβέρνηση και πότε, εδώ που τα λέμε, μπόρεσε ποτέ να διαχειριστεί οποιαδήποτε πρόβλημα σωστά; Το λοιπόν, η λύση μπορεί να προέλθει μόνον από εμάς τους απλούς πολίτες. Ξεθάβοντας από μέσα μας τα αισθήματα της χριστιανικής αγάπης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης και προσφέροντας στα παιδιά αυτά, όσα μπορούμε από εκείνα που τους εστέρησαν όλοι αυτοί που σήμερα μάς χρηματοδοτούν και εμφανίζονται αλληλέγγυοι στους άμοιρους πρόσφυγες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι βόμβες που πέφτουν στη Συρία και αλλού, είναι κατασκευασμένες σε εργοστάσια των πλουσίων χωρών της Ευρώπης, της Αμερικής της Ρωσίας και όχι μόνον. Είναι τα ίδια εργοστάσια που δίνουν στέγη και τροφή στους ευημερούντες πολίτες των χωρών αυτών. Αλλά, πάντα έτσι δεν ήταν; Πάντα έτσι δεν γινόταν;
Όσον αφορά τώρα την πόλη μας που με αφορμή τα πρόσφατα επεισόδια βρίσκεται στο κέντρο της αρνητικής δημοσιότητος, εκείνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι στη διαχείριση της κατάστασης έχουμε σφάλει οικτρά. Τόσο ως διοίκηση, όσο και ως πολίτες. Τι εννοώ: αντί να καταφεύγουμε σε μαζικές και ηχηρές συγκεντρώσεις υπέρ ή κατά της φοίτησης των παιδιών στα σχολεία μας, καλά θα ήταν να συγκροτήσουμε ομάδες πολιτών με ένα και μοναδικό σκοπό. Την εύρεση ενός τρόπου ώστε τα προβλήματα που δημιουργούνται με την είσοδο των προσφύγων μαθητών να ελαχιστοποιηθούν και ει δυνατόν να εξαλειφθούν. Με άλλα λόγια να υποκαταστήσουμε το ανίκανο κράτος μας, στο έργο που όφειλε αυτό να φέρει εις πέρας. Το σφάλμα της διοίκησης είναι ότι στάθηκε ανίκανο να εμπνεύσει και να υποστηρίξει έναν παρόμοιο στόχο. Στην πόλη μας υπάρχουν και οι άνθρωποι αλλά και τα μέσα για να πραγματοποιηθεί αυτό που προτείνουμε. Οι εθελοντικές οργανώσεις που υφίστανται και προσφέρουν απίθανο έργο, η Εκκλησία μας, δείχνουν ότι οι δυνάμεις αυτές υφίστανται και εκείνο που έχει λείψει είναι η απαραίτητη ώθηση.
Και ακόμη: ας μην είμαστε υπερβολικοί κι ας αφήσουμε πίσω μας τους άκρατους λαϊκίστικους αλαλαγμούς: ούτε η χώρα μας πρόκειται να ισλαμοποιηθεί, ούτε εμείς οι Ωραιοκαστρίτες είμαστε ρατσιστές και φασίστες. Θα γίνουμε όμως, είτε το ένα είτε το άλλο, εάν αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν και δεν επέμβουμε. Οι προχθεσινές συγκεντρώσεις των αντίπαλων ομάδων στην πόλη μας, εκεί δείχνουν ότι οδηγούν. Οι ταραχές, που είναι βέβαιο ότι θα επεκταθούν στο μέλλον εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα μας καταστήσουν ανίκανους να επέμβουμε και τότε θα τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα. Θα είναι πια αργά!
Αντί λοιπόν το Ωραιόκαστρο να εμφανίζεται διχασμένο ως προς την αποδοχή ή μη της φοίτησης των προσφυγόπουλων στα σχολεία του, καλά θα ήταν να ήταν ενωμένο στην κατεύθυνση ενός και μόνον σκοπού: στο να κερδίσει τις καρδιές και την αγάπη των παιδιών αυτών, που όταν θα μεγαλώσουν θα διατηρούν πάντοτε μια όμορφη ανάμνηση από μια χώρα, από μια πόλη, όπου οι άνθρωποι που την κατοικούν, είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog kallithiotis δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις υιοθετούμε, καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.