Σοσιαλισμός και βαρβαρότητα

Απο την Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Το προεδρικό διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις πάγωσε τον πολιτικό κόσμο, τα συνδικάτα και κυρίως τους πολίτες.

Της Αγγελικής Σπανού

Η φράση του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής, “θα μας πάρουν με τις πέτρες”, απέκτησε ξαφνικά δραματική επικαιρότητα. Μετά τις υπεραισιόδοξες κυβερνητικές δηλώσεις για εκπλήρωση των στόχων δημοσιονομικής προσαρμογής και τα ενθαρρυντικά λόγια των εκπροσώπων της τρόικας, έπεσε ο διακόπτης και απλώθηκε παντού το μαύρο σκοτάδι.

Ηταν πραγματικά εκρηκτικός ο συνδυασμός καύσωνα, νέφους, κυκλοφοριακού χάους λόγω απεργίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, του μηνύματος της Κομισιόν για πρόσθετα μέτρα το 2011 και της ανακοίνωσης πρωτοφανών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις.

Σοκ και δέος

Ενώ ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου βρισκόταν στις Βρυξέλλες για τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., η δημοσιοποίηση του προεδρικού διατάγματος για την απελευθέρωση των απολύσεων και τη μείωση των αποζημιώσεων προκάλεσε σοκ και δέος στα συνδικάτα, τον πολιτικό κόσμο, την κοινωνία, ακόμη και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Με την τιμή της βενζίνης στα ύψη και το μποτιλιάρισμα να κάνει βασανιστική τη διαδρομή από το σπίτι στο γραφείο, ο ταλαιπωρημένος μισθωτός σκεφτόταν ότι τουλάχιστον, αγκομαχώντας, πηγαίνει ακόμη στη δουλειά -αλλά για πόσο;

Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ η ανησυχία και η πολιτική ανασφάλεια απλώθηκαν σαν πυρκαγιά. Ακόμη και κυβερνητικά στελέχη ομολογούν σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες ότι η πίεση που ασκείται στον μέσο εργαζόμενο, με την ταυτόχρονη ανατροπή όλων των κεκτημένων στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, θα έχει δυσβάστακτο πολιτικό κόστος.

Κοινωνική διάλυση

Οι βουλευτές βλέπουν μπροστά τους ένα φθινόπωρο με λουκέτα, μαζική ανεργία και φτώχεια, φαινόμενα κοινωνικής διάλυσης και επιθετικής αποδοκιμασίας του πολιτικού συστήματος. Η Αριστερά αναρωτιέται “αν όχι τώρα, πότε;” και η Νέα Δημοκρατία αισθάνεται ότι έρχεται η ώρα της ανάκαμψής της από το ιστορικό χαμηλό επειδή -όπως ελπίζει- θα εισπράξει τα κέρδη του “όχι” στο μνημόνιο.

Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς εάν η επίσπευση της εργασιακής μεταρρύθμισης, που αρχικά προγραμματιζόταν για το Σεπτέμβριο, και η προώθησή της ταυτόχρονα με το νέο ασφαλιστικό αποτελούν μέρος ενός σχεδίου και αν ναι ποια είναι η πολιτική φιλοσοφία πίσω από αυτή την πρωτοβουλία.

“Πολιτική αφήγηση”.

Στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος πρότεινε να γίνει μια “πολιτική αφήγηση” σχετικά με το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές. Ζήτησε, δηλαδή, να ανοίξει μια πολιτική συζήτηση για τη στρατηγική στόχευση αυτής της πολιτικής, ώστε να καταλάβει η κοινωνία γιατί περνά από τη στενή ατραπό και πού πρόκειται να καταλήξει, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει προορισμός. Παρά την εποικοδομητική ασάφεια της πρότασης Βενιζέλου, είναι γεγονός ότι όλο και περισσότερα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη αντιλαμβάνονται ότι η αντίφαση ανάμεσα στις ιδεολογικές αρχές του ΠΑΣΟΚ και την εφαρμοσμένη πολιτική του μπορεί να προκαλέσει μοιραίες συγχύσεις. Το προεκλογικό δίλημμα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” επανέρχεται στο δημόσιο προβληματισμό αντεστραμμένο: Το δίλημμα είναι υπαρκτό αλλά “σοσιαλισμός” δεν σημαίνει κυβερνών ΠΑΣΟΚ.

Πανευρωπαϊκός οδοστρωτήρας

Κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι τώρα είναι η ώρα των επώδυνων αλλαγών, γιατί ο οδοστρωτήρας περνά από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες συγχρόνως: Αλλαγές στο συνταξιοδοτικό στη Γαλλία, αλλαγές στα εργασιακά στην Ισπανία, περικοπές δημοσίων δαπανών στη Γερμανία, ακόμη και στη Δανία, κατάργηση υπουργικών αυτοκινήτων στη Βρετανία! Η ηγεσία της ευρωζώνης, αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της, προσπαθεί να υπερβεί το αδιέξοδο, διαλύοντας το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και ακολουθώντας το αγγλοσαξονικό πρότυπο, που είναι σαφώς πιο βίαιο απέναντι στους λαούς. Στην πραγματικότητα, επιχειρείται η επιστροφή των κοινωνιών σε καταστάσεις προηγούμενων δεκαετιών, χωρίς καν να έχουν την προοπτική της διαρκούς ανάπτυξης που βοήθησε τις προηγούμενες γενιές να παλέψουν ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο.

Όταν ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ.Μ. Μπαρόζο εξέφρασε την ανησυχία του για τη δημοκρατία στις χώρες του Νότου, αρκετοί τσιμπήθηκαν γιατί ήταν δύσκολο να πιστέψουν αυτό που άκουγαν. Αλλά όσο περνά ο καιρός, όλα τα μέχρι πρότινος απίστευτα αποκτούν υλική υπόσταση.


Δαμάζοντας τα σπρεντ

Η κυβέρνηση Θαπατέρο παλεύει με τα σπρεντ που εκτοξεύονται και η κυβέρνηση Παπανδρέου στέλνει το μήνυμα στους κερδοσκόπους “αφήστε μας ήσυχους, κάναμε ό,τι ήταν να κάνουμε, δεν έχει άλλο”. Εάν ισχύει αυτό το σκεπτικό, τότε ενδεχομένως έχουν κάποια βάση οι εκτιμήσεις ότι το οικονομικό επιτελείο δημιουργεί τις συνθήκες που θα επιτρέψουν την συναναινετική ανδιάρθρωση του χρέους, με τη διαδικασία της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής, όχι του “κουρέματος”, ώστε να μη διακινδυνευθεί έξοδος από την ευρωζώνη ή κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Είναι αλήθεια ότι αν η κυβέρνηση περάσει αυτό τον κάβο, το φθινόπωρο θα έχει μπροστά της ένα καθαρό τοπίο για να διαπραγματευθεί με τους εταίρους και τους πιστωτές. Θα έχει απελευθερώσει την αγορά εργασίας, θα έχει δημιουργήσει μία νέα σκληρή πραγματικότητα για τους συνταξιούχους, θα έχει μειώσει δραματικά τον δημόσιο τομέα, με τη μη ανανέωση χιλιάδων συμβάσεων ορισμένου χρόνου, θα έχει περικόψει μισθούς και επιδόματα, θα έχει καταργήσει υπηρεσίες και οργανισμούς. Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα περάσει τον κάβο χωρίς κραδασμούς ή απώλειες.